Bu topraktan biriydi Adı Orhan Veli’ydi Elleri dost omuzunda Yaşamak kaderiydi Kendi gitti ismi kaldı yadigâr. Çiçek verdi, gülesiye Şiir verdi, kıyasıya Yaşaması ölesiye Kendi gitti ismi kaldı yadigâr...

Cahit Irgat 36 yaşında öldü Orhan VELİ. Türk şiirini kökünden sarsmış,yüzlerce şairi tesiri altında bırakmış genç yaşta pek az kimseye nasip olan bir şöhret kazanmıştı. Başka bir ülkede doğsaydı uluslararası bir şöhrete de ulaşırdı. "Son zamanlarda işittiğime göre ceketi olmadığı için gömlekle dolaşıyormuş." Onun yüzde biri kadar sanatkar olmayanlar,hatta insan olmayanlar bugün genel müdürlüklerde, sefirliklerde sefa sürüyorlar. yani o zamanlarda da liyakat yoktu ve şair Orhan VELİ ceketsiz öldü... -yaşamak- Biliyorum, kolay değil yaşamak, Gönül verip türkü söylemek yar üstüne; Yıldız ışığında dolaşıp geceleri, Gündüzleri gün ışığında ısınmak; Şöyle bir fırsat bulup yarım gün, Yan gelebilmek Çamlıca tepesine… -Bin türlü mavi akar Boğaz’dan- Her şeyi unutabilmek maviler içinde. Biliyorum, kolay değil yaşamak; Ama işte Bir ölünün hala yatağı sıcak, Birinin saati işliyor kolunda. Yaşamak kolay değil ya kardeşler, Ölmek de değil; Kolay değil bu dünyadan ayrılmak.

Orhan Veli Kanık Nâzım Hikmet, Orhan Veli'nin öldüğü o günlerde hapisten yeni çıkmıştı. İhsan İpekçi’yle stüdyoya gelmişlerdi. Onun bir senaryosunu film yapıyorduk. Söz Orhan’a geldi: – Çok içermiş doğru mu? dedi. – İçerdik, dedim. – Yazık, en verimli çağında gitti, dedi, yazık oldu, yazık oldu, çok yazık... ●

Melih Cevdet Anday : “Benim için de herkes gibi büyük bir şair, büyük bir insan öldü,” dedi. “Ama bu kadar değil. Kolum, kanadım kırıldı. Azaldım. Eksildim,” dedi. ●

Cahit Sıtkı Tarancı senin ardından: “Orhan Veli, ölümüyle, şimdiye kadar ciddiye alınmayan yeni Türk şiirini ciddiye aldırdı, bu şiire sevgi ve saygı gösterilmesi lüzumunu bütün halk tabakalarına kabul ettirdi,” diye yazdı. Tanıyan yazdı, tanımayan yazdı senin için, şiirin için. ●Mümtaz Faik [Fenik] yazdı. ●Adviye Fenik yazdı. ●

Vala Nurettin yazdı. ●Hüsamettin Bozok yazdı. ●

Fikret Adil yazdı o zaman. Sonra yeni kuşak; ●

Edip Cansever yazdı ●

Asım Bezirci ve başkalarıda yazdı... – Orhan Veli’ye ağıt – Morgda açılınca kafatası Doktor beyler beyin gördüler İndirince göğüs kafesine neşteri Doktor beyler yürek gördüler Yürekte ne gördüler dersiniz Yürekte memleket gördüler Dünya gördüler Bir de dost gördüler Ama bu işte doktor beyler Doğrusu geç kaldılar Çok geç kaldılar

Halim Şefik Orhan Veli'de bildiğin 3 okka yürek vardı. Yüreğinde 783 bin 562 kilometrekare memleket gördüler... sadece şair değil halk için sanat yapan şiir yazan onurlu aydınlardan biridir Orhan VELİ.... "Ama söz konusu şiir olunca, dil olunca, biraz da fikir olunca tıkır tıkır dizerdi konuşmasını, o kısık o çatlak sesiyle usul usul. Güzel konuşmazdı, daha çok güzel susardı. Gençliğimden bu güne, gözlerim kadar dost bildiklerim vardı. Açlık yalnızlık gibi bir şeymiş bırakılmak. Şu meyhaneler de olmasa, nerede yazacaktım yazdıklarımı?.. Yalnızdım tüm ilgilerle. Kutsal şeffaf yalnızlık. Tüm çıkmazları aydınlığa vardırmak için. Anılar, kül rengi akşamlarda duman… Pırıl pırıl, parlak, zaman zaman… Ve gitmişlerin peşinden yazılmış yazılar ve söylenmiş şarkılar. Hepsi O kadar." Son söz yine Orhan Veli'de ; ÖLÜMÜM O sabah alnımda iki ter damlası konuşacak Yorgun olarak öldüğüme dair Benim Yeni Sabah’ı bir başkasına verecek gazeteci Yusuf İskele kahvesinde çayım soğuyacak İlk vapur yolcuları arasında olmadığımın farkında bile olmıyacaklar Lâz müezzin hakkımda salâ verecek İmam bildiğini okuyacak Bozuk düzen makamından Hiç Çamlıca kuşbaşı kar yağarken ölünür mü diyen Yarıdan fazlası abdestsiz cemaatim olacak Ve hepsi de İyi biliriz diye yalan söyliyecekler Ertesi sabah Cumhuriyet’te sülâlem sayılacak Müessif bir irtihal denmiyecek Ve nihayet Başı boş hayatım gibi Başı boş mezarım da taşsız kalacak.

Orhan Veli Kanık