Ölemiyorum kütüphanesini önce, bu kitabı sonra okuyunca (gerçi tam tersi olsaydı da fark etmeyecekti) yazarın bir kendince bit matematiği olduğunu ve bu kalıp çerçevesinde yazdığını görüyorsunuz. Bu nedenle bundan sonra gelecek kitabında rakı, plak, ayrılık acısı çekmiş, yalnızlığa aşırı vurgulu bir hikaye üzerine kurulu roman mı okuyacağız yine acaba diye düşünürüm. Genelde bu kitabı önce okuyanlar, ölemiyorum kütüphanesini yavan buluyor, ancak bendeki etkisi tam tersi yönde oldu. Bir düşünceye farklı açılardan bakılması yönüyle düşündürücüydü ölemiyorum kütüphanesi. Bu da ise rakı masasında okunan küçük hikayeler o kadar yavandıki, karakterler bile üzerine konuşmuyor başka konulara, kişilere salça oluyordu. Bir de o diz kapağıyla konuşma mevzusunu hiç anlayamadım. Gereksiz ötesi… Bazı günümüz gerçeklerini eleştirerek ayna tutması tek okunabilir tarafı oldu benim için. İyiki önce ölemiyorum kütüphanesinş okumuşum, zira bundan sonra onu okumazdım büyük ihtimalle.

TutuşamayanlarBarış Efendioğlu · Yitik Ülke Yayınları · 070 okunma

·

37 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.