Bir kitaptan bir yazara, bir yazardan bir abiye götüren kitap
Merhaba 1k ailem!
Nereden başlasam, nasıl devam etsem, sonunu nasıl getirsem diye düşünüyorum. Çünkü o kadar şey var ki yazmak istediğim, o kadar yoğun duygularla okudum ki kitabı. Hatta incelemem oluştu kafamda kitaba daha devam ederken. Bir yandan hiç bitmesin istedim, bir yandan da biran önce bitirsem de yazacaklarımı aktarsam incelememe diye heyecan yaptım. Kitabı ilk nasıl keşfettiyimle başlayayım öyleyse;
Kitabını okumadığım incelemeleri okuyamıyorum ben, spoiler açısından. Ama bir incelemeye rasladım aylar önce akışta. Merak ettim, bir baktım incelemeyi okuyup bitirmişim bile. Kitaba olan merakım bir de yazarın da bu sitede olduğunu öğrenmemle ikiye katlandı. İnceleme 
Ferah ablam'a aitti. Onun duygularının yazı almış haliydi. Ve diyordu ki incelemesinde; "Acil aranacaklarda numarası kayıtlı mesela.." Evet, Resul abi:) Artık benim de bir abim var mesela:) Bir incelemeden bir kitaba ve kitabı okuduğum süreçte bir abiye sahip oldum. 
Resul Bulama abimin bile haberi yok, emri vaki olacak birazcık ama, hazır çocukluğumu anımsatmışken yazdıklarınız bana, abim olur musunuz diye sorayım tam da duygularımın en merkezinde?:)
Gelelim kitabın içeriğine;
Der ya 
Mevlana Celaleddin-i Rumi; "Ya olduğun gibi görün, yada göründüğün gibi ol!" O olduğu gibi görünmeyi ve göründüğü kimlikle yaşamayı seçti. Kimdir O?
Bu dünyada bir insan için en ömeli nimetlerin başında Zaman gelir. Dikkat etmeyiz ama su gibi geçer zaman. Biz zamanda kayboluruz.
#202732754 evet, ömür kum saati gibidir. 
Taş Sektirme Ustası en değerlisini, zamanını huzurun kıyısında, dalgaların arasında, "sabır taşı" olmuş, dili lâl olan taşların lisanını öğrenmeye adamış. Deli diyeceksiniz bana değil mi? Ona da öyle dediler ama zaten anlaşılmayanların kaderi değil midir adının "deli"ye çıkarılması?..
Kim demiş zaman makinesinin olmadığını? Resul Bulama abim zamanda yolculuk yaptırdı bana. Nasıl mı? Beni çocukluk yıllarıma götürdü. Taşların en pürüsüz olanını severdim mesela, kalbe benzeyenleri buldum mu mutlu olurdum. Anneannemle geçirdiğim o günlere gittim, Taş Sektirme Ustası zaman makinesi oldu, Resul Bulama abim kaptan, ben de bu yolda seyreden yolcu.
Salıncağım vardı kendimle başbaşa kaldığım. Sonra iner salıncağımdan, fındık ağacının dibinde fındık toplar taşla kırardım mesela. Bazen de taşlar toplar onları yukarıda dediğim gibi en pürüsüz olanından, en güzel figür olanına ayırırdım.
Taş sektirme değince "taşı en uzak mesafeye kim fırlatır" yarışını hatırladım. Sondan birinci olurdum hep. Ama üzelmezdim, önemli olan o anı yaşamaktı.
"Toz ve Gölge" bölümüne gelelim yolculuğumuzun.
Okuldan eve gelirdim, bir penceremiz vardı. Güneş ışıklarında dans eden toz tanelerini seyrederdim. Bizden bir parça olduklarını çok daha sonralar öğrendim. DNA mızı taşıyan o tanelerin neden ışıklarda dansettiğini anlayamazdım bir türlü. Acaba yeniden doğmya mı yelteniyorlardı?
Birazcık ileri zamana geliyorum şimdi. Çocuklarıma uzun kış gecelerinde mum ışığında duvarda oluşturduğumuz gölgeden figurları hatırladım mesela. Tavşan en güzeliydi yapılabileceklerin.
Bir ayrıntıya dikkat ettim de, abimin kapak fotoğrafında oturup denizi izleyişinin karesi var. Acaba Taş Sektirme Ustası Resul Bulama mı?:) diye düşündüm. Ve her yazar kendinden bir parça bırakır yazdıklarında. Yaşamadığını nasıl yazar ki insan. Bu düşüncede de sizden/yada abim olduğuna göre daha doğal olayım, senden etkilendim sayın yazarım.
#202728355
"Hepimiz ölecek yaştayız" diyor sayın Resul Bulama
Yukarıya bıraktığım alıntı ne kadar da derin bir anlam taşıyor..Kısacık ömrümüzde, evet kısacık, herkes hakkımızda konuşur. Peki ruhumuzdan konuşanlar? Var mı öyle mezar başında değil de, omuzunda ağladıklarımız? Hani varlığımda yok olanların, sonsuzluk yolculuğuna uğurladığı günden sonra bensizliğin baş taşına ismimi kazımasından ne anlayacağım ben? Yine bir taş bekçiliğini yapacaktır mezarımızın.
Ve en son, "Ahlat Taşı" bölümünde zaman yolculuğumun sonuna geldim. Anneannemin sonsuzluğa dikilen gözleri geldi aklıma. Ve bana anlattığı anıları.
Velhasılkelam;
Zamanın benden aldıklarını bana kısa süreliğine bile armağan ettiğiniz için teşekkür ederim sayın Resul Bulama
··
1,157 views
Taş Sektirme Ustası’nı yazarken parça parça benden izler taşısın istiyordum. Dünden ,bugünden ,olanlardan, olmayanlardan. Olacak gibi olup yarım kalanlardan.
Hem bunları söylemek istedim, hem de saklanmak istedim oralarda. Birikenler bir kenarda dursun, içimde kalmasın istedim. İki kapak arasına girince çok mutlu oldum. Tamam dedim, ben söyleyeceklerimi söyledim. Meğer yeni başlıyormuş ...
Bir başka gönüle dokunduğunu, onun geçmişiyle ortak bir yerlerde buluştuğunu görünce iki kapak arasına girmesinden bir geçmişle buluşmasının daha değerli olduğunu gördüm.
Dikkatli okumanız, alıntılarınız ve paylaştığınız anılarınız için teşekkür ve muhabbetle ...
Ne mutlu bana ki bana geçirdiği duyguları size yansıtabilmişim. Ve ben inanaıyorum ki benden de geçip bir başka gönüllerde yolculuğuna devam edecek bu duygular.
Taşlar sekerek gittiği gibi duygular da gönülden gönüle sekecektir.
Saygılarımla...
2 next answer
Bende incelemeni bekliyordum.. Ne kadar derin duygularına dokunmuş kitap senin içinde.. Sen inceleme yazacağım dediğin zaman ‘tamam’ dedim ‘bende okuyacağım bu kitabı’, zaten çoğu alıntıya vurulmuştum. Ama yok şu an fark ettim ki ben şimdi okuyamam bu kitabı şu an o yoğun duygulara esir olamam.. umarım bir gün bende okurum..
Ama oku ki anılarda buluşalım. Bakalım senin zaman makinesindeki yolculuğun hangi anıların kapısından geçirecek seni. Ve ben sendeki o eşsiz duyguları görmek isterim.
Ve evet, her satrında bir ben penceresi açıldı geçmişime🍂
4 next answer
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.