Sayın okurlar eğer bu yazıyı okuyorsanız öldünüz ve gömeniniz yok. Şaka şaka ama öldüğünüz teknik olarak gerçeği yansıtmasada soyutsal olarak bir gerçek. Hadi ama biz bizeyiz. Öldüğünüzü kabul edin ve devam edelim. Ne demiş Benjamin Franklin, "Bazıları yirmi beş yaşında ölür fakat yetmiş beş yaşında gömülür." Öldük işte yaşaya yaşaya gün gün... Bazılarımız pişman, bazılarımız çilekeş, bazılarımız torpilli :d Biz şimdilik mangaya konu olan pişman ölenler ile ilerleyelim. Yeğenim, sırat köprüsüne varmadan, mahşer alanını göz ucuyla gördüğün an duracaksın ve burnunun dikine yetmiş metre ileride KAYIP EŞYALAR Hanını göreceksin. İşte pişman ölenlerin uğraması gereken mecra burasıdır. Oraya uğrayıp senin için değerli olan bir şeyi almana izin var hadi bağaalım de get! Az gittik uz gittik dere tepe düz gittik yakışıklı bir abiyi görüp onun rehberliğinde bu hana sonunda vardık. Hanın müdürü genç bir kıza benzeyen Saki ve onun yanında müşterilerin eşyalarını bulmalarına yardımcı olan birkaç görevli. Bu handa kaldığımız müddetçe o kayıp şeyi buluyoruz ama hana girdik mi gerçek dünyaya geri dönüş yok çünkü biz ölüyüz. Sadece pişmanlığımıza bir nebze torpil geçiliyor burada zaten ölmüşüz kaybedecek bir şeyimiz de yok yani :' Han nasıl oluştu, o görevliler nasıl orada, kimse bir şey bilmiyor. Sadece han müdürünün uzun süredir orada olduğunu ve kayıp eşyasını aramayan tek kişi olduğunu biliyoruz. Birde rehberlik yapan yakışıklı abimizin sürekli hana müşteri getirdiğini. Peki Saki neden kayıp olan şeyini aramıyor ? Rehber abimiz hana hiç girmemesine rağmen (ölü değil, komada) neden müşteri getirme eziyetini çekiyor? Açıkçası kısa ve hoş bir manga. Duygusal ve birazda fantastik. Küçük küçük saçma bulduğum birkaç nokta dışında okunur.

Usemono Yado 1Hozumi · Flowers · 201491 okunma

·

214 görüntüleme

Züňeçka

@Lea3 ·

1yıl

Skeci bulamadim ya bilen izleyen biri var mıdır acaba

1 sonraki yanıtı göster

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Züňeçka