Gönderi
kurgu gitgide zenginleşiyor
mountolive’i henüz bitirdim, heyecanım durulmadı. bu ne güzel bir dil, bu ne güzel kurgu, bu ne güzel çeviri!
iskenderiye dörtlüsü’nün üçüncü kitabı mountolive, ilk iki kitaptan da iyiydi -ama tabii onların sayesinde-
kitaptan kitaba çıta yükselmiş gerçekten. ta ilk kitaptan beri söylüyorum; bu cümleler öylesine okunup geçilemeyecek güzellikte; tasvirler, metaforlar ve cümle yapıları yorucu olmayan bir zenginlikte. dantel işler gibi yazmış durrell. e tabii burada sevgili ülker ince’ye hakkını teslim etmek lazım, öyle güzel çevrilmiş ki.. adeta iskenderiye ve kahire sokaklarında dolaşıyor, kordon’da yürüyor ya da bir çiftlikte sazlıklar arasında kayıkla süzülüyorsunuz.. çok canlı ve bir o kadar büyülü bir dünya.
övgüden kurguya geçemedim.
belki spoiler olabilir
3. kitapta ilk kitaptan beri işlenen olaylar ve zaman aralığına mountolive cephesinden bakıyoruz. justine ve balthazar’da çok da iyi tanımadığımız, ismi seyrek geçen ingiliz diplomat mountolive ve nessim’in annesi leyla’yı tanıtıyor yazar. şaşırtıcı bir şekilde ilk kitapların anlatıcısı darley, bu kitapta yok denecek kadar az geçen bir isim. bu kitapta diğerlerinde darley’den öğrendiğimiz hiçbir gerçeğin göründüğü gibi olmadığını öğreniyoruz. bu nedenle de heyecanı yüksek.
spoiler olasılığı bitti
kimi alıntılar yazıp “bu cümle çok iyi değil mi” deme eğilimindeyim fakat kendimi burada durduruyorum. sadece kitaptan ödünç alacağım “zihinsel iştah” tanımını buraya not düşmek istiyorum. yazar ve çevirmen el ele verip rüşvetçi birini şöyle tasvir etmiş: “paraya doymazlık dışında hiçbir zihinsel iştahı kalmamış görünen bir insan”
özetle kitaba bayıldım, başta çevirmen olmak üzere türkçesinde emeği geçen herkesin eline, gözüne sağlık.
·
72 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.