Gönderi
“Eğitim, insanın okulda öğrendiği her şeyi unuttuğunda arta kalandır.”
Öncelikle Kitap 1970’li yılların başında yazıldığından örneklerin çoğu o yılları kapsiyor buda haliyle acaba dememize neden oluyor ve fakat her ne kadar kitap 1970'lerden örnekler veriyor olsada hala güncelliğini yitirmiş değil ve okuyucu günümüz örneklerini kendi vererek kolaylıkla okuyabilir.....
Mesela bugün Federal Almanya diye bir ülke yok, Doğu Almanya ve Federal Almanya birleşip bir tane Almanya oldu ve kullandıkları para birimi de artık MARK değil EURO.
●Vietnam savaşı 1975 yılında komünistlerin önderliğinde Vietnam halkının zaferiyle sonuçlandı, ama Irak’ta, Suriye'de, Filistin’de dahası birçok ülkede hâlâ işgal ve savaş var;
●1970 yılında ABD’de 30 milyon yoksulluk sınırı altında yaşayan insan vardı, 2023 yılına gelindiğinde bu sayı artık 60 milyon 600 bin civarında... belki daha da fazla....
Kitabın kapağını açar açmaz; açık bir ifade karşılıyor sizi: “Okulda insan imal edilir.” Lafı hiç dolandırmadan konuya giriyor Rauter. Suçluyu hemen ilan ediyor: Okullar!
“İnsan yapma olayına eğitim denir.” diye devam ediyor. “Aile çevresi, sinema, televizyon, tiyatro, radyo, gazeteler, kitaplar ve afişler de bir anlamda okuldur. Bilgi üretmeye yarayan her yer okuldur ve amacı olmayan hiçbir bilgi yoktur." (sayfa 5)
Tekrar sayfa-5'e dönersek; "Okulda insanlar imal edilir. Bu insan yapma sürecine eğitim denir." cümleleriyle başlayan kitap; reklamlar, televizyon programları, okullarda derslerin işleniş biçimlerinden örnekler vererek sistemin nasıl devamlılığını sağlamayı hedeflediğini anlatıyor. Gerçeklerin çarpıcılığını son derece açık ve yalın biçimde anlatan çalışmanın okurun ufkunu açacağını düşünüyorum....
İnsan yapımında kullanılan bilgiler, "yapmak" istediğimiz insan türüne uygun olmak zorundadır. Bizi "yapan" bilgileri, en önemli uğraşları mal, üretmek ve satmak olan kişiler seçer...
Rauter insan yapma aracının bilgi olduğunu söylüyor. Bununla birlikte alışkanlık ya da şiddet gibi doğal olmayan tüm davranışların aslında edinilen bilgiyle kazanıldığını ve bununla insan yaşamının şekillendiğini söyleyebiliriz. Bundan hareketle okullarda yalnızca insanlar, değil insan hayatı da şekillenmiş oluyor.
Genellikle davranışlarımızın tek yöneticisi olduğumuzu düşünüyoruz. Ama çoğu davranışımızın nedenini veya sonucunu kavrayamıyoruz.
Mesela çoğu şoför kullandığı aracın sadece direksiyon gaz debriyaj ve freniyle ilgilenir çok az şoför mekanizmanın nasıl çalıştığı bilgisine sahiptir.
Mühendislerin kendi iradesi sonucu var olan aracı ona göre kullanmaya başlıyoruz yani onların bizi yönlendirmesiyle hareket ediyoruz, onların istediği gibi aracı kullanıyoruz...
Benzer örnekleri istediğimiz şekilde çoğaltabiliriz hatta kendimiz şu an bile bu yazıyı okurken aynı durumda olduğumuzun farkında değilizdir.
Bazı durumlarda insan, davranışlarının nedenlerini kavramaya bilir ve bundan zarar görmez. Bu yüzden bizi başkasının yönettiğini fark etsek bile düşüncemizi değiştirmeyiz.
"Neden, koşul ve sonuçlarını saptayamadığımız davranışlarımız arttıkça, başkalarının davranışlarına neden, koşul ve sonuç oluruz. Aslında başkalarınca yönetilen davranışlarımızı biz yönetiyoruz diye avunduğumuz oranda, bizi başkaları yönetecektir." (sayfa 11)
Yani bir kişinin bir şeyi yapması ne yaptığını kesinlikle bildiği anlamına gelmiyor...
"Akıllı olmamız, aptalca davranmamızı engellemez." (sayfa19)
Davranışlarımızı belirleyen koşulları biz bulmayız bu koşullar hakkında bildiklerimiz bize verilen kadardır daha fazlasını arama gayretine düşmeyiz. Belirli bilgileri kullanmakla yetiniyoruz..
Sadece eğitim değil aynı zamanda askeri despotizm ve bu kanal aracılığıyla insanların nasıl uyutulduğu ve kendi çıkarları için insan canını hiçe sayacak derecede duygusuz olduklarını da özellikle vurgular.
Arada işsizlik sorunu, ve hali-hazırda daha belirgin olan insanların içinde var oldukları konformizm etkisini, düşünmeme hastalığını ve düşününce nelerin değişebileceği üzerine de bahislerde bulunur....
İçinden çıkılamayan (paradoksal) hemen her toplumsal tartışma aynı noktaya varıyor: Sistem berbat! evet sistem berbat bu konuda hemfikiriz ve eleştirilmesi gerekliliğini sonuna kadar savunuyoruz ancak bir noktada klişe argümanlar ve uzadıkça uzayan ağdalı cümleler işin içine girince durum herkes için sıkıcı olmaya başlıyor ve içinden çıkılamaz bir durum ortaya çıkıyor...
Kendi döneminin kült yazarlarından biri olan Ernst Alexander Rauter’in kaleme aldığı “Düzene Uygun Kafalar Nasıl Oluşturulur" kitabıyla birlikte sıkıcı olmayan, “net” bir sistem eleştirisi aslında.
Var olan sistemin, tektip, itaatkâr ve hatta itaat ettiğinin farkına bile varmayan insanlar yetiştirme süreci üzerine çeşitli pasajlar içeren bir kitap. Bunu yaparken o kadar sade bir dil kullanıyor ki, siyasi bilinci olmayan ya da düzeni azıcık da olsa kavrayamamış beyinlerde bile bir fikir edinme sürecini kolaylıkla başarıyor....
Tüm bu sorunların temeline eğitim kavramını koyarak farkındalık sağlamıştır.
Üzerine düşünülmesi gereken bir kitap, olduğundan okumanızı tavsiye ederim.
Çeşitli nesneler yapmak üzere farklı farklı araçlar kullanılır. İnsan yapma aracı da bilgidir.” Bu cümlelerle açılıp kısa ve son derece yalın bir şekilde meramını anlatan pasaj bir çıkışmayla nihayete eriyor; “Yaşama biçimimize bizden başka karar verecek kimse yoktur.
Keyifle okuyunuz.....!
·
411 views
Emeğine sağlık harika bir kitap ve harika bir inceleme 🍀
Teşekkürler... güncelliği süre gelen gerçekten harika bir kitap... aslında broşür daha uygun olur :)) yüreğinize sağlık efendim :))
4 next answer
Çok teşekkür ederim sevgili Alp seninde yüreğine sağlık.... akşamın güzel olsun :)))
1 next answer
Bu yorum görüntülenemiyor
Okumuş olduğum 
Okulsuz Toplum kitabıyla pekişmiş oldu 😍🍀
Yine çok iyi bir inceleme ✨ emeğine sağlık 🙏🍀
Çok teşekkür ederim bazı kitaplar birbirinden habersiz olsada birbirlerini ne kadar güzel tamamlıyorlar... yorumunuzla bunu tekrar anlamış olduk... sizin de yüreğinize sağlık:)))
2 next answer
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.