Hayriye Gül: Cevriye hayatı her zaman seviyordu. Hiç ölmek istemiyordu. Burada geçirdiği günlerde ve onu kaybettiğini zannederek sonsuz bir korku ve ıstırap duyduğu dakikalarda bile, hayatı seviyordu. Hayat ummaktı. Hayat her şeydi. Yaşarsa onu tekrar bulabilir, yaşarsa onu tekrar görebilir, yaşarsa ona tekrar kavuşabilirdi. Cevriye ölümü imkanların en sonuna kadar mübah görmüyordu. Hiçbir şeyin kalmadığının zannedildiği zamanda bile, ümit vardı. Çünkü hayat sayısız ihtimal ve imkânlar demekti.

Cevriye hayatı her zaman seviyordu. Hiç ölmek istemiyordu. Burada geçirdiği günlerde ve onu kaybettiğini zannederek sonsuz bir korku ve ıstırap duyduğu dakikalarda bile, hayatı seviyordu. Hayat ummaktı. Hayat her şeydi. Yaşarsa onu tekrar bulabilir, yaşarsa onu tekrar görebilir, yaşarsa ona tekrar kavuşabilirdi. Cevriye ölümü imkanların en sonuna kadar mübah görmüyordu. Hiçbir şeyin kalmadığının zannedildiği zamanda bile, ümit vardı. Çünkü hayat sayısız ihtimal ve imkânlar demekti.

Sayfa 215 - İthaki Yayınları

Fosforlu Cevriye Suat Derviş

··

2 görüntüleme

Gönderi

Hayriye Gül