Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.31
Gönderi
"ᴇᴠᴇᴛ, ᴀᴍᴀ ɢᴏ̈ᴢʟᴇʀɪ... ɢᴏ̈ᴢʟᴇʀɪɴᴅᴇ ʙɪʀ şᴇʏ ᴠᴀʀᴅı. ᴠᴇ sɪᴢɪɴ ᴅᴇ ʙɪʟᴅɪɢ̆ɪɴɪᴢ ɢɪʙɪ, ɢᴏ̈ᴢʟᴇʀ... ɢᴏ̈ᴢʟᴇʀ ᴅᴇɢ̆ɪşᴍɪʏᴏʀ."
"Karanlık", Marianne Curley'in "Zamanın Bekçileri" serisinin 2. kitabıydı. İlk kitaba çok yüksek bir beklentiyle başlamıştım ve beklentilerimin altında kalmıştı, bu kitapta beklentilerimi düşürmüştüm ama "reading slump"a da girince bunun bir etkisi olmadı ve kitap uzun bir süre elimde sürüklendi.
Öncelikle kısaca konusundan bahsetmek istiyorum. İlk kitabı okumayanlar için bu kısım SPOILER olacaktır. "Anılan"ın sonunda Ethan kanatlarını almış, Matt'in bir anılan olduğu ortaya çıkmış ve Rochelle de iyilerin tarafına geçmişti. Bu kitabın başında Isabel-Matt-Ethan üçlüsünün kendilerini geliştirmelerini, Isabel'in ikinci yeteneğini bulmasını okuyarak başlıyoruz. Aynı zamanda en büyük değişiklik, ilk kitabın anlatıcıları Ethan ve Isabel'ken bu kitapta Arkarian ve Isabel olması. Arkarian'dan bölümler olmasını sevsem de Ethan'ın da anlatıcı olarak devam etmesini isterdim. Çünkü bu kitapta bir ana karaktere göre fazla geri planda kaldığını düşündüm. Neyse sonra Arkarian'ın kaçırılmasını ve ardından gelişenleri okuyoruz.
Kitapta beni feci hâlde çekmeyen bir şeyler olmalı diye çok düşündüm. Çünkü seri genel anlamda kötü olmasa da bir türlü okuyasım gelmiyor. Bu hem dönemsel hem de kitap olarak bir sıkıntı. Yine de inat ettim ve seriye ara vermeden 3. kitabını da okuyacağım. Konuma dönecek olursam. Kendimce birkaç sebep buldum bu duruma.
İlki karakterlere bir türlü tam ısınamam ve duygularının bana geçememesi. Bir kitapta benim için olabilecek en büyük sıkıntı sanırım bu. Karakterlerin hissettiklerini hissedemiyorsam okuyasım da gelmiyor. Ama bu kitapta yalnızca bu durum yoktu, bana kalırsa çok fazla duygu da yoktu. Çoğu şey fazla yüzeysel işlenmişti ve barizdi. Birilerine bir şey olduğunda ölmeyeceğini biliyorsunuz atıyorum, kimin kime aşık olacağı belli gibisinden. Bu durum ne olurken kalbimde kelebeklerin uçuşmasını ne heyecanlanmamı ne üzülmemi ne gülmemi ne de başka bir duygu yaşayabilmemi sağladı.
Bir diğer sorun yine karakterlerde ama bu kez duygularıyla değil kurgulanışlarıyla alakalı. Örneğin Arkarian kitapta en sevdiğim karakter. Kendisi 600 yaşında ama asla onun olgunluğunu taşımıyor. İki kitaptır ne kadar güçlü olduğunu okuyoruz ama ne gücü olduğu hâlen açıklanmadı. Isabel'e 6. his gücü verildi ama bu güç yer yer çalışıyor kalan zamanlarda tatilde sanırım. Bir ölümsüz olan Lorian istediğine istediği doğaüstü gücü verebiliyor gibi lanse edilmiş o zaman her şey çok basit olmalı değil mi? Aynı durum kötü tanrıçamız Lathenia'da da var tabii. Ayrıca bir ölümsüz niye 16 yaşındaki bir kızla oğlandan korkar? Ethan gücüyle yoktan kayık ve köprü var ederken niye işlerine yarayacak başka ufak tefek şeyleri de yapmıyor? Isabel'in olağanüstü bir iyileştirme gücü var ama günümüzdeki kimseye yardım etmek aklına neden gelmiyor? Kötü karakterler neden bu anı bekliyorlarmışçasına iyi oluyorlar? Lorian neden "Harry Potter"da her daim Gryffindor'a kitap sonunda +100 puan veren ve Harry Potter'ı öven Dumbledor gibi davranıyor?
Yazar bir kehanet oluşturmuş ve ben bu tarz şeyleri kitaplarda okumayı çok severim. Örneğin "Hepimiz Gökyüzü Olmak İstedik" ve "Gregor ve Yeraltı Günlükleri" serisinde kehanetler çok iyi işlenmişti. Ama burada iki kitaptır yazar 300 sayfada bir adını anıyor sadece. Kitabın konusu zamanda yolculukla ve geçmişteki önemli insanları kurtarmakla alakalı ama bunlarla ilgili çok az kısım okuduk. Okuduklarımız da hep birbirine benzer tarzda işlendi. Oysa ben çok daha ünlü, hepimizin tarihten bildiği kişilerin kullanılmasını, ölümden döndükleri anları aslında bu kitaptaki karakterlerimiz sağlamış gibi görünmelerini isterdim. Böyle düşününce yazar güzelim konuyu harcamış gibi hissediyorum. Ayrıca ilk kitabın incelemesinde söylediğim ve aklıma takılanlar da hâlâ açıklanmadı.
Bunlar dışında dil ve anlatım bakımından kitap sade ve bana betimleme bakımından eksik geldi. Sonuçta karakterler durmadan mekan ve zaman değiştiriyor, adapte olup kendini içinde hissedebilmem için daha fazla detay gerek. Ayrıca belki çeviri belki yazar kaynaklı, bazı tuhaf kelime seçimleri de olabiliyor. Örneğin çitkuşu denen, insandan yaratıklaşmış tuhaf bir tür var ve o türden biri diğer arkadaşları için "şapşal" diyor. Aklımda canlanan karanlık ve ürkütücü tipteki bu varlığın şapşal kelimesini kullanması bana garip geldi.
Yine de kötü bir seri değil, sadece abartıldığı kadar yok. Yetişkin içerik barındırmıyor, fantastik bakımdan zayıf ve kurgusu da şaşırtıcılıktan benim adıma uzak. Bu yüzden 12 yaş üstüne tavsiye edebileceğim, fantastik türe yeni başlayanların sevebileceği ama uzmanlarının tatmin olmayacağı bir seri olarak devam ediyor. Umudum son kitapta. Yazarın birkaç ters köşeyle beni şaşırtmasını istiyorum artık...
·
123 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.