Tarık Tufan.. Geç tanıdığım, ama tanıdığıma ve tanıştığıma pişman olmayacağımı anladığım yazarlardan. Daha önce kısa kısa kesitlerini analiz etme şansı bulmuştum. Kelimelere kimselerin cesaret edemeyeceği anlamları yükleme cüretini gösteren insanlara hayran olmuşumdur hep. Bazıları onu çok karmaşık bulsalar da kendi şahsıma edebiyata şiirsel bakış açılarından süslemeler yapılmasını bir ustalık kabiliyeti görenlerdenim. Tarık Tufan da tam olarak böyle birisi, şahsına münhasır. Özellikle İslâmî kesimin dile getirdiği ama kulaklarını kapattığı Filistin meselesini kendi üslubuyla ele alış tarzına hayran kaldım. Dilerim birilerinin artık sadece gözlerini değil gönüllerini de aralar bu yakarış. Bölüm bölüm anlatış tarzı açıkçası yormadı beni kitabını okurken. Çünkü birbiriyle ilintili devam etti kitap boyunca. Bazı kısımlarında büyük bir bilgi birikiminin olması da nazarımdan kaçmadı. Takdir edilesi, doğrusu. Kısa kısa kesitler sunarak bu incelemeyi noktalamak istiyorum. Ve elimde bekleyen diğer dört kitabını da okumak için sabırsızlandığımı belirterek... "En çok tekrarladıklarım, en çok ihtiyaç duyduklarımdır." "Biz her şeye, esirgeyen ve bağışlayan, çokça esirgeyen ve çokça bağışlayan, hep esirgeyen ve hep bağışlayan Rabbin adıyla başlayan adamlarız, Anna." "Nerede bir çocuk ölürse orası Gazze'dir." "Herkesin yalnızlığı kendi çaresizliğinde büyüyor." "Sen adımını attığın andan itibaren Hira dinginliğine dönüşecek ortalık. Tanrı bizimle de konuşur belki." "Senin annen ne iş yapıyor?" "Benim annem, kadın!" "Âşık bir kadına neden sorusunu sormak, alabileceğin yanıtların kalbini bir harabeye, bir cepheye çevirebilmesine hazır olmak anlamına gelir. Kadınlar böylesi sorulara hazır olmayan erkeklerin sorduklarına asla gerçek yanıtlar vermezler." "Kaşların Bismillah, yüzün Beytullah." Fazlasını söylemek istedim, olmadı. "Anlıyorum ki bu dünya, cevap verebileceğim türde açık ve anlaşılır sorular barındırmıyor." "İnsan bir yağmuru ezberinde tutmalı." "Rabbimiz! Bizi evine kabul et. Dünyada sıkışmış kalbimizi merhametinle genişlet ve nefesimize nefes kat. Ne gidecek yerimiz var, ne de yardım isteyecek birileri. Kimsesizliğimizle, yoksulluğumuzla, çaresizliğimizle, evinin önünde bekliyoruz." "Bizi kendimize bile bırakma Rabbimiz!"

Bir Adam Girdi Şehre KoşarakTarık Tufan · Doğan Kitap · 20218bin okunma

·

135 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Önder UYAROĞLU