Kül Kalabalığı
kar yağıyor yaktığım ateşlere
içimde kül kalabalığı bir isyan
aysız ve çiçeksiz kanıyor akşamlar
ellerimde kıvılcım katliamları
dilimde sevdası tükenmiş bir destan
neredesin ey kül kalabalığı
evvel ahir tek kahraman
gel ki deli taylar karşılasın seni
o taylar ki
koştukça kıvılcımlar tutuşturan
gözleri kan çanağı tarihin
yaralı ve mahzun bakıyor yüzüme
zaman incecik bir ırmak gibi
akıp geçerken şakaklarımdan
yalnızca çocuklar güldürüyor beni
sonsuz bir sevinç adına
gelecek dökülüyor dudaklarımdan
biz ki gönüllü savaşçılarıyız sevmenin
bir gül uğruna çileler çekmenin
özlemenin beklemenin
ve sarılıp her yerimizle birden öpmenin
menekşeler kelepçelenmişse şimdi
öfkesi nasıl anlatılabilir yüreğin
coşkusu nasıl
bir sessizlik büyüyor her yerde
kırlarda yeşiller tutsak
korkular paylaşılırken birer birer
kimse bakamıyor gökyüzüne ve denize
bütün maviler yasak
kar yağıyor yaktığım ateşlere
içimde kül kalabalığı bir isyan
beni anlatacak kadar
kalabalık değil daha sokaklar
Sayfa 23Kitabı okudu
·
44 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.