"Birçok insan gibi bekledi o da. Beklemek bu çağın yazgılarındandı nasılsa." Hayatımızda öyle anlar vardır ki hayat o anın yanlış olduğunu görmemize bile izin vermeden bizden bir şeyler koparır, bu da o anı hep iyi olarak anmamızı sağlar. Artık gerçekleşmeyecek bir geçmiş için kötü seneryolar üretmenin ne anlamı vardır ki? Bundandır ki bu romanın karakterleri de buna mahkûm oldu. Değişmeyecek bir geçmiş için gelecek feda edilmez, o geçmişte de yaşanmaz. Bunu anlamak için kimimizin iç savaşa girmesi gerekiyor. Belki de hepimizin. Kitap hem gerçek bir iç savaş kitapıydı, kanlı canlı silahla yapılan türden. Hem de kişisel bir içsel savaştı. Kitap sadece Tuna'nın iç savaşı değildi. Musa'nın iç savaşıydı, Sefer'in iç savaşıydı. Kan değil, çokça göz yaşı dökülen bir savaştı. Sanırım ben de kitabın en çok bu yanını sevdim. Asıl savaşın içimizde olduğunu anlatmasını. Barışı, ordunun gücüyle değil de savaş kavramının sözlüğümüzden çıkmasını sağlayarak yaratabileceğimizi anlatmasını. Savaşarak barışamayız çünkü. Sevmediğim yönlerine gelecek olursak: Bazı kişiler çok zorlama geldi. Hikayeye uygun değildi. Bazı davranışlar karakterlerden bağımsızdı. O karakterin o tarz bir şey yapması yeterli mazeret olmayınca anlamsız kalacaktı, öyle de oldu. Ayrıca kitabın yazım dili çok basitti, hiçbir edebi zevk alamadım. Kitabı okuduğum süre boyunca Kuzguncuk'ta o evdeydim. Bundan bi' 10 yıl önceki Türkiye'nin rüzgarları esiyordu. Yakın geçmişi anımsatan bir kitabı okumak hoşuma gitti. Eski yazarlar her ne kadar çok çok daha başarılı olsa da arada bir de olsa yakın geçmişi anlatan kitapların varlığı mutlu ediyor. İyi okumalar. Kitapla kalın.

Kumral Ada Mavi TunaBuket Uzuner · Remzi Kitabevi · 200210,8bin okunma

·

1.066 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.