Nebelglantz ‘Sisin ışıltısı’
Arjantin edebiyatından tekrar merhaba.
1964-1968 yılları, Buenos Aires.. 60’lı yılların Arjantin’i Calle Maipú 994 numaralı kızıl mermer bina, 6B Daire’ye gidiyoruz zamanda..
Alberto Manguel Arjantinli deneme ustası bir yazar; 16 yaşındayken okuldan kalan zamanında çalıştığı bir kitapçıdan çıkarak haftanın üç-dört günü 
Jorge Luis Borges’in evinde ona kitap okuyan şanslı pek çok insandan biri olarak tanımlıyor.
Aileden genetik miras kalan bir tür körlük rahatsızlığı sebebiyle kitap okuyamadığından etrafındaki hemen herkese kendisine kitap okumak isteyip istemeyeceklerini soran Borges’e eşlik eden Alberto Manguel’in o dönemde onunla yaşadıklarını, Arjantin edebiyatının nasıl değiştiğine yakından birebir şahit olduğunu kendi kaleminden okuyoruz.
Tüm çevresini kaplayan bu gri sisin içinde körlüğün ve yaşlılığın, yalnız olmanın farklı birer biçimi olduğunu, körlüğünün onu tek kişilik bir hücreye kapatarak son yapıtlarını bu hücrede yazdığı, kafasının içinde kurduğu tüm satırları yanında kim varsa ona yazdırdığı bir sürece şahit oluyorsunuz.
Arjantin Ulusal Kütüphânesi Müdürlüğü’nde müdür olan Borges; “Bana aynı anda hem 800,000 kitabı hem de karanlığı veren Tanrı'nın muhteşem ironisi" diyerek bu gerçeği kabullendiğini belirtmiş bir röportajında.
Almancayı çok sevdiğinden, yeni sözcük türetme olanaklarını değerlendirmiş ve 
Johann Wolfgang Von Goethe’nin “Nebelglatz(sisin ışıltısı) kelimesini sevdiğini belirtmiş yazarımız.
“Ama bunlar birer anı değil, anının anısının anısı; onları ateşleyen olaylar çoktan yok olup gitti, geriye yalnızca birkaç imge, birkaç sözcüğün kaldı, ama bunları bile doğru anımsadığıma emin olamıyorum.” Sf.63
Birinin anısı, bir başkasının anısının anısı haline gelen bu kısacık ama etkili esere hayran kaldım. Borges’i yakından tanımak için müthiş bir eser. Mutlaka okuyun.
·
80 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.