Uğultulu Tepeler #kitapyorumu Beni derinden etkileyen bir kitabın yorumu ile geldim. Normalde klasik kitaplara puan vermiyorum, belki daha önce okuduğunuz kadar detaylı ve bilgili incelemeler de yapmıyorum ama bana neler hissettirdiğini ve düşündürdüğünü yazarak düşüncelerimi paylaşmayı çok seviyorum. Öncelikle söylemem gerek ki kitabı neredeyse bir ayda bitirdim, bunun nedeni çoğu zaman dersler, yapılacak işler ve bazen de elimin kitaba gitmemesiydi ama kitap bana göre bir yerden sonra öyle açıldı ki daha sonrasında ne olacak diye merakla okumaya devam ettim. Yavaş yavaş, sindire sindire okudum ve kendimi verdim; anladım. Kitap bana yüzlerce duygu yaşattı. Öfkelendim, üzüldüm, gülümsedim, sevdim, nefret ettim…Ağlasam da kitabın kapağını huzurla gülümseyerek kapattığım için çok mutluyum çünkü gidişata baktığımda böyle bir son beklemiyordum ve bu beni oldukça şaşırttı. Kitaba oldukça şiddetli bir kaosun hâkim olduğunu söyleyebilirim, bu kaos beni zaman zaman yorsa da okuması aslında keyifliydi bir açıdan. Çünkü bana sürekli düşündürüyordu, ben olsam ne yapardım veya bu karakter neden böyle yaptı, böyle yapmasaydı ne olurdu gibi. Sonunda bu düşünceler insanı biraz boğuyor ama yine de Uğultulu Tepeler’i okuduğum için çok memnunum. Bana bir şeyler kattığının farkındayım. Okuduğum her kitaptan sonra başka bir insanım cümlesi gerçekten doğru sanırım çünkü bakış açım da bu kitapla beraber değişti. Özellikle birkaç alıntının beni derinden etkiledi. Kitabı okurken kendinizi çoğu zaman Monet’in tablolarından birindeymiş gibi hissedebiliyorsunuz; betimlemeler ve olayın yaşandığı yer çok güzeldi. Ama karakterler açısından ise aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Çok sevdim diyebileceğim bir karakter yok aslında. Yalnızca Edgar Linton’u ve kızı olan küçük Catherine’i seviyorum. Ve biraz da Hearton ile Nelly’yi. Onun dışındaki karakterlerin sevilecek hiçbir yanları olduğunu düşünmüyorum çünkü insan geçmişinde neler yaşamış olursa olsun gelecekti davranışlarını yaşadıklarına rağmen şekillendirebiliyorsa yürekli ve iyi bir insandır. Neden, sorusu hep aklımı kurcaladı ama, yine de tüm yaşanılanlardan sonra herkesin sonunun olması gerektiği gibi bittiğini düşünüyorum. Keşke daha fazla okusaydık dediğim yerler oldu ama sonu benim açımdan çok güzel bitti, bu yüzden daha çok bağladım kitaba. Birkaç sayfa önce ağlarken, kitabın kapağını gülümseyerek, içim huzurla dolu kapattım. Kesinlikle öneririm. Şimdiden iyi okumalar<3

Uğultulu TepelerEmily Brontë · Can Yayınları · 202142,8bin okunma

·

32 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Rosalie W.