Eserin yazılış yılı 1912 olup anlattığı tarih ise bir hayli ilginçtir. Neden mi dersiniz, gelin birlikte bakalım. Kızıl Veba, 2073 yılında James Howard Smith adlı yaşlı bir Profesörün ağzından 60 yıl önce yaşanan veba salgını sonucu milyarca insanın canının kaybetmesini konu almaktadır da ondan. Bu yönüyle hem anı hem de kıyamet sonrası edebiyatı şeklinde de nitelendirebiliriz. Yalnız 2019 da covid gibi hafızalarda hala taze duran bir salgına şahit olmuş kişiler olarak burada Jack London'un hayalgücüne hayran olmamak da elde değil. Covid ile Kızıl Veba'nın tek farkı Jack London'un vebasının daha acımasız oluşudur. Nasıl acımasız derseniz bu veba bir sabun köpüğü gibi medeniyeti dünyadan bir anda silivermiş. Uygarlık yazı devrinden ta ötelere gerileyerek bir nevi taş devrine geri dönmüş; geçim tarzı da avcılık, çobanlık ve toplayıcılığa kadar düşmüştür. “İnsan çalışmasının ürünü gelip geçicidir ve deniz dalgalarındaki köpükler gibi birden yok oluverir… Günün birinde bütün o çalışmaların sonucu ortadan kaybolmuş ve insanın yaptıklarını silip süpürerek onu yeniden ilkel yaşam dalgası içine sürüklemiştir.” (syf. 16-17) Sosyalist yazar Jack London, eserde günümüz dünyasını ve kapitalist düzeni de eleştirmiştir . Kızıl Veba’nın medeniyeti yok etmeden önceki zamanları şöyle ifade etmiştir : “O zamanlar, yiyecek üretenlere kuramsal olarak ‘özgür insanlar’ denirdi. Ama gerçekte bunlar özgür değillerdi. ‘Özgürlük’ lafta kalıyordu. Bir yönetici sınıfı vardı. Topraklara ve aletlere, makinelere sahip olan oydu. Üreticiler yönetici sınıf için canla başla çalışırlardı.” (syf. 25) Sonuç olarak ncelememi daha doğrusu kitap hakkındaki verdiğim bilgileri buraya kadar okumuş olan dostlarım "kısa ancak sıcak, samimi bir kalemle yazılmış olan Jack London'un Veba'sını okumanızı tavsiye ederim.