Gönderi
Fransız yazar Raymond Roussel’in başyapıtı Locus Solus, sürrealist (gerçeküstücü) bir eser ve kesinlikle benim de okuduğum en tuhaf, sıra dışı ve ilginç metin.
Eser, Martial Canterel isimli zengin ve alışılmışın oldukça dışında araştırmalar, bilimsel çalışmalar yapmaktan hoşlanan ve yine çok sıra dışı bir koleksiyona sahip bir bilim insanının, Locus Solus adlı malikanesinin bahçesinde topladığı çalışmalarını ve koleksiyonunu bir grup dostuna tanıtıp anlatmasından oluşuyor. Aklınıza hayalinize gelmeyecek, hatta tüm detaylarıyla anlatıldığında dahi zihninizde canlandırmakta çok zorlanacağınız ve muhtemelen asla yazarın kastettiği şekilde canlandıramayacağınız, fantastik ve hakikaten çok çılgın Canterel’in çalışmaları ya da koleksiyonunun parçaları. Daha önce gördüğünüz, duyduğunuz hiçbir şeye benzetemiyor, kendinizce zihninizde şekillendirmeye çalışıyorsunuz. Kitabın ortalarına doğru bambaşka ve çok daha uçuk bir boyut kazanıyor üstelik bu çalışmalar ve kendinizi acayip bir evrende bulurken biraz Frankestein’ı da anımsatan şekilde ölüm, ölümsüzlük ve hayat üzerine düşünüyorsunuz.
Eserin zorluğu da yazarın dilinden ziyade onun hayal gücüne erişmenin zorluğundan ve hatta imkansızlığından kaynaklanıyor. Kendine has, uçuk kaçık, tuhaf bir evren onunki. Luis Bunuel ve Terry Gilliam bir araya gelip bir film çekseler ortaya Locus Solus’un beyaz perde uyarlaması çıkar sanki. Salvador Dali’nin de çok sevdiği, hatta yangından tek kitap kurtaracak olsa seçeceği kitapmış Locus Solus; okurken benim de aklıma sık sık Salvador Dali müzesinde gördüğüm eserleri -özellikle Yağmurlu Taksi çalışması- geldi ve gerçekten kafası benzer çalışan iki isim diye düşündüm Dali ve Roussel için.
Anlatması zor, çözmesi pek muhtemel değil ama buna boşverip teslim olduğunuzda adım adım ilerlemesi keyifli bir yolculuk sunuyor okura Locus Solus. Raymond Roussel’in hayal dünyasına ve kitabın gerçeküstücü evreninin kollarına kendinizi bıraktığınız takdirde keyif alabileceğiniz bir kitap. Gerçekle bağdaştırmaya, sorgulamaya çalışmadan okuduğunuzda yazarın hayal gücüne ve farklı çalışan zihnine hayranlık duyuyorsunuz. Özellikle kitabın 1914 yılında yayımlandığı göz önüne alındığında hakikaten etkilenmemek elde değil bence.
Kitap dördüncü baskı olmasına rağmen çok fazla yazım yanlışı var, umarım bunlar sonraki baskılarda düzeltilir. Tahsin Yücel’in yer yer çok aşina olmadığımız kelime tercihleri bazı okurların hoşuna gitmeyebiliyor ama ben seviyorum Tahsin Yücel çevirilerini. Locus Solus’un da keza çevirisi bence gayet güzel.
Ben çok beğendim ama her okura hitap edecek bir kitap değil. Farklı metinlerden ya da gerçeküstücü eserlerden hoşlananlara tavsiye ederim.
·
1,479 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.