M.Ö 500 civarında formüle edilen Pisagor denklemi, onun için (x2 + y2 = z2) "demek buymuş" olmuştu. Lisedeyken bir biçimde ziyaret ettiği az sayıdaki derslerden hatırladığı bazı şeylerin içeriğini şimdi anlıyordu. 'Bir dik üçgende, dik kenarlar üzerine kurulan karelerin alanlarının toplamı, hipotenüs üzerine kurulan karenin alanına eşittir.' Öklid'in M.Ö 300'de keşfettiği mükemmel sayı da onu etkilemişti. 'Birden başlayarak istediğimiz kadar sayıyı 2ye katlayarak toplayalım. Toplam, asal sayı olduğunda, bu asal sayıyı son sayıyla çarpalım, çıkan sayı mükemmel sayıdır.' Bu, Pisagor Denkleminin mükemmelleştirilmesiydi, Lisbeth; sonsuz sayıda kombinasyonu olduğunu anlayabiliyordu.