7.06
Şair burada,
Sevdayı gönlüne açık umumi bir yerde,
Kendini kaybetmişken buldu.
Diren gökyüzü,
Aşk yağacak bugün bulutlardan,
Güneş sonrası.
Ve şair burada,
Aşkın bağrı açıkta.
Şair kalemi bıraktı artık,
Sevda kanına karışırken,
Her şeyi bahar görüyor.
Hüzünler olmuyor,
Ve kimse ölmedi mutluluktan.
Artık gerçeği yaşamalı,
Hayali âlemin kapısı kapandı,
Aşkı bir kadın gönlünde yaşamalı.
Bugün bu sokağa sarhoş geldim,
Ama içmiş değilim.
Kim içtiğimi söylese ziyandır,
Laf israfıdır ki,
Boşa aksa günah.
Güzelliğin direnişi bugün,
Özgürce gözlerde yaşamalı.
İçmişsem de o kiraz dudaktan...
Nisan ayının son demleri,
Şair bir Pendik meydanında.
Zamanın kaybettirdiklerine direniş,
Ama kazandıkça da cumhuriyet.
Ah o güzel sevgili de vardır,
Şair o zaman bırakır şiiri.
Ne güzel geçti o zamanlar,
Hiç doymadan vesselam...
Gülüş aklımda kaldı sade sade,
Bir sabaha var gibi uyandım,
Hey hat, güzelliğin hatrına.
Güzelliğin bambaşka,
Bana denk anlamını öğrendim bir sabah.
Şimdi o yollarda küfürleşenlerde bir şeydi,
Her şey güzel görünüyorsa,
Sebebi, sonucu ballıydı.
Gönlün gördüğü o çiçekli, böcekli yol sonunda,
Gemiler kalkar.
Çiçekler döküyorlarmış ya denize,
Kıyıları aşıklar sarmış derler.
Güneş doğudan değilde,
Sevgilinin dudağından doğarmış.
O Pendik sahilinde,
Sıyrılıp geçen bulutlardan habersiz.
İki lokma pasta,
Gülüşlere dilimlenir,
İnce bir dudak arasında,
Hayatı didik didik dikiş tutmaksızın.
Ne güzeldi gözlerde ki Nevruzlar,
Hiç akıldan çıkmaz.
Hiç kalpten çıkmaz,
Hiç çıkmaz...
AYKUT BARIŞ ÇELİK
37 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.