Bir nehri yönlendirmek durdurmaktan daha kolaydır.
Sissoylu serisinin tüm kitaplarını kendimce inceleme yazmak gibi bir görev edindim kendime. İlk üç kitaplık seriyi aşırı sevdiğim ve yeri bende apayrı olduğu için devam serisine de bir şans vermek istemiştim.
Bu kitap serinin beşinci, kendi serisinin ise ikinci kitabı. ilk kitap olan 
Sissoylu - Kanun Alaşımı'nı da kısa süre önce okumuştum ve ilk kitap olduğu için eksilere çok odaklanmamış ve hızlıca devam kitabına geçmiştim. Bu kitapta ise bir süre seriye devam etme kararımı sorguladım. Sonrasında ise inceleme yazmamaya karar vermiştim ta ki kitabın son 50 sayfasına kadar.
Kitabın sonuna sonra değineceğim ki sonunun coşkusu geçsin diye inceleme yazma işini bir gün kadar erteledim. Öncelikle kitap aşırı aksiyon dolu. Başından sonuna asla durmadan karakterlerimiz oradan buraya koşturup duruyor ve sürekli dövüşüyor. Arada gerçekleştirdikleri eğlenceli sohbetler dışında nerdeyse birbirleriyle hiç iletişimleri yok ve onları daha iyi tanıma fırsatımızda yok denebilecek kadar az. En azından benim için bir hayli zor. Ana karakterlerimizi sevdim ama Wayne dışında biri ölse üzülür müyüm bilmiyorum.
Ana karakterimiz olan Wax'e karşı biraz empati kurmak için sonra 50 sayfayı beklemek gerekli miydi bunu sorgulamıyor değilim. Ama sonunu beni nasıl etkilediğini düşünecek olursam belki de gerekliydi.
İlk kitaptan alışık olduğumuz gibi Ahenk birebir işin içinde ve Wax ile birebir konuşması beni hala biraz rahatsız ediyordu ki, ilk kitaptan beri giriş bölümlerine sahip olan Wax'in hayatında ki en önemli kişilerden biri olan Lessie'nin asıl kimliğiyle onunda mantıklı bir açıklaması olduğunu öğrendik.
İlk kitaptan farklı olarak düşmanımız Wax'ın amcası değil de birden önümüze çıkan bir Kandra'ydı. Bu sayede ilk kitaptan çok sevdiğimiz kandraları da gördük.
!!!!!!!!!!!spoilerrrr!!!!!!!!1
Şu ana kadar Wax'la fazla empati kuramamamım en büyük sebei büyük ihtimalle hiç karakter gelişimi göstermemiş olmasıydı. Son elli sayfaya kadar resmen yerinden bir santim oynamadı kişiliği. Ama ana düşmanımız Paalm'ın, zamanında Sazed tarafından Wax'i korumak için görevlendirilen ve sonrasında ona aşık olan bir kandra olmasını hiç beklememiştim. Kitap boyunca Wax'la sürekli konuşmaya çalışması ona sevdiklerine direk zarar verememesi hepsinin taşları yerine oturdu. Sazed sen ne yaptın diye kendi kendime zelzenişte bulundum.
Sonuç olarak Wax en büyük korkusu olan Lessie'yi vurma görevini bir kez daha gerçekleştirdi. Kollarında Lessie ile bağırdığı sahne çok dramatikti. Her şey bittikten sonra Steris ile şömine başında otururken ağlaması kalbimi kırdı. Ama Wax'ın Lessie'yi atlatması ve Steris ile olan ilişkilerinin devamı için sanırım bu gerekliydi.
!!!!Spoiler sonuuu!!!!
Özetle bu kitap bana seriye bir şans vermem gerektiğini hatırlattı ve devam kitabını hemen satın aldırdı. Serinin aşırı sevenlerine önerimdir.
·
1 artı 1'leme
·137 görüntüleme
Ben 2nd era'yı ilk üçleme kadar sevemedim ya.
İlk üçleme benim en sevdiğim serilerden. Hatta full Sanderson falan okuyordum ama ilk üçlemenin yerini tutamadı bu sanki.
İlk üçleme kendinden bağımsız fantastik kitaplar içinde bile yeri ayrı kesinlikle benim içinde.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.