Nobel ödüllü yazar Maurice Maeterlinck'in eseri Mavi Kuş bir oduncunun 2 çocuğu olan Mytyl ve Tyltyl'ın bir Noel akşamı yataklarında uyurken Mavi Kuş'u aramak için yola çıkmalarına sebep olacak bazı olayları anlatıyor. Bu macera boyunca Mavi Kuş'u ararken yanlarına pek çok eşyayı ve kedi, köpeklerini de alarak hareket eden çocuklara yanlarında götürdüğü şeyler destek mi olacak köstek mi? Sembolizme boğulduğumuz bu kitapta yazar her nesneyi (ekmek, su, ateş, zaman, ışık, ağaç...) ve her hayvanı (kedi, köpek, domuz, boğa...) belli bir mantık çerçevesinde bize aktarıyor. Yine de hain ve bencil tip için kediyi seçmesinden çok hoşlanamadım. Çünkü kediler benim en sevdiğim karakterlerdir. Aslında Mavi Kuş'u değil mutluluğu arayan bu iki çocuk üzerinden bir yoksulluk güzellemesi de yapılıyor. Zenginliğin büyük ışığında gözleri ağrırken yoksulluğun loş ışığında rahatlıyorlar. Zengin komşularının hayatına uzaktan bakarak mutlu oluyorlar. Bu durum onları kitaba göre iyi kalpli çocuklar yapıyor. Bir noktada mezarlıktan çıkacak ölüleri görmeye giden çocuklar ölüm diye bir şey olmadığını, her şeyin değişime uğradığını görüyorlar. Yapraklar dökülünce meyveye dönüşür, tırtıl yok olmaz artık kelebektir deniyor. "Ölüler yok! Ölüler yok!" diyerek seviniyorlar. (syf.114) Bu da açık bir reenkarnasyon vurgusu. Kitabın bir çocuk kitabı olduğunu düşünmüyorum. Her yaştan okura hitap ediyor. Özellikle küçük yaştaki çocuklar için uygun olmayan kısımlar içeriyor. Yazarın da bunu bir çocuk kitabı olması düşüncesi ile yazdığını sanmıyorum. Kitabı keyif alarak okudum ve elimdeki yayınevi (Karbon Kitap) kapak görseli olarak kitabın 1920 baskısında kullanılan açılış görselini kullanmış. Bu da çok güzel bir detay.

Mavi KuşMaurice Maeterlinck · Karbon Kitaplar · 202078 okunma

·

73 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hilal Ku