Hayat ve kendimiz
İnsanoğlu ne kadar aciz değil mi? Hayatın ona verdiği acılara tepki olarak kendini soyutlamaya çalışıyor. Bu seni ne kadar korur ki. Bu şekild3 sadece kaçmış olursun ve yeni bir olumsuzlukla karşılaştığın da bu kendine acımana sebep olur. Ben o kadar çabaladım da yine neden beni buldu dersin. Oysa mevlana ne güzel söylemiş 'hamdım, piştim, yandım'..
Hamsın;hayatla aranda hiç kötü diyalog geçmemiş. Dünyanın sevilesi bir yer olduğunu düşünüyorsun. Romanların hep güzel bittiğini, şiirlerin tek bir kadına olan sadık aşktan bahsettiğini, türkülerin yare ola n aşkını görüyorsun. Belki de ilk aşkının gözlerinde bir çiçek gibi açtığını, ya dano gök mavisi gözlerinde hür bir kuş olduğunu düşünüyorsun. İskelede bir kuş gibi şakıyorsun, ormanın ferahlığında yeniden doğmuş gibi hissediyorsun. Ahh, yaşamak ne kadarda güzel değil mi? Ve sonra, sonra o piştiğin gün geliyor..
Romanların her zaman güzel bitmediğini, Leyla'nın da Mecnun'un dao büyük aşklarına rağmen sonlarının mezar taşıyla geldiğini, şiirlerde onlarca kadının tek bir duyguyu yaşattığını, türkülerde sevgililerin asla buluşamadığını görüyorsunn. İlk aşklarını gözlerine gömülüp o uçsuz bucaksız göğünde yolunu kaybediyorsun iskelenin ucunda hayatı sorguluyorsun, ormanda aldığın nefes yetmiyor sana..
Yaşama olan inancın bitmiş. Yorgun, uykusuz v3 kırgınsın. Yaşamdan, sevgiden, içinde güzellik bulunduran her şeyden uzaksın, uzaklaşmaya zorluyorsun kendini. Çünkü bunu yaparsan dünyadaki kötülüklerinsana gelmeyeceğini düşünüyorsun. Eğer sevgiliye içi açmazsan sana hançer saplayamaz eğer aşkını öğrenmezse seni kullanamaz.
Ne kadar basit düşünüyosun öyle doğanın kanunlarına karşı gelebileceğini mi sanıyorsun. Sen vurulmaktan ne kadar kaçarsan hedef olmaya o kadar yaklaşırsın. Oluruna bırakıp hayata şanslar vermeye devam etmelisin. Hayatın karşına çıkarttıları sana ya tecrübe olacak ya da iyi ki diyeceksin. Böyle böyle yaşamı tanımaya başlayacaksın. Ve bunun sonunda yanmış olacaksın. Artık hayatın sana getirdiklerini olgunca karşılayacaksın. Hoş olmayan şeylerde kendini kapatmak yerine olanların iyi yönünü görmeye başlayacaksın.
İnsanları tanımaya başlayacaksın. Gülüşlerindeki alayı da samimiyeti de anlayacaksın. Onları kelimelerinden değil gözlerinden tanıyacaksın. Bunun için, hayatın olumsuzluklarını kendine güzelliklerw çevirmek için pişmen lazım.
Vazgeçip karamsarlaşıp kapanamazsın. Herkes, her şey kötü değil. Hayattaki her şey senin canını yakmak için varolmadı. Olgunlaşmak için bir şans vermeyi unutma bir yerlerde senin için çabalayan seni seven bir şeyler var..
·
36 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.