59 syf.
8/10 puan verdi
SöyleyecekSözlerÖylesineAz, YapacakİşlerÖyleÇokki...
"'"...Insan bütün değerli bildiği şeyleri yitiriyor... Ama büsbütün değil... Bir parça... Bir parça kalıyor geriye... Bence harika olan da bu işte, bir parça kalıyor, insanın değerli bildiklerinden..."""
Samuel Beckett Mutlu Günler'de birini diğerine ve her bir kişiyi evrene, geçmiş ve şimdiki zamana bağlayan zayıf ilişkiler üzerine, varoluşun sorunu üzerine, amansız arayışının devam ettirdiği bir oyun. Yine tekrarlı kelimeleri ile dönen varoluş sorunumuzda.
"""...insanın kendisini bulması için kalan günler de sayılı..."""
Mutlu Günler sadece iki karakter sunuyor: Elli yaşlarında bir kadın olan Winnie ve altmış yaşlarında bir adam olan Willie.
İlk perdede Winnie beline kadar bir toprak yığınına gömülür, ancak yine de kollarını ve birkaç dünyevi eşyasını kullanabilir - diş fırçası, diş macunu tüpü, küçük ayna, tabanca, mendil, gözlükler; ikinci perdede boynuna kadar gömülüdür ve sadece gözlerini hareket ettirebilir. Willie -dört ayak üzerinde- tümseğin arkasında yaşıyor ve hareket ediyor, aralıklı olarak ortaya çıkıyor ve Winnie'nin uzun monologuna yalnızca ara sıra yanıt veriyor, ancak onun varlığını bilmek onun için bir rahatlık ve ilham kaynağı ve şüphesiz tüm "mutlu günleri" için ön koşul... Severek okudum yine oyunu dünyaya bakışın tercümesi gibi yazar, başka seviyorum oyüzden*** ...Bugün bir başka mutlu gün olacak!...
"""...öyle güçlükler var ki burda, kafayı zorlayan... Her zaman ne isen o olmak üstelik bunca değişmiş bulunmak... Ben birisiyim şimdi, birisi diyorum, ama sonra başka birisiyim... Söylenebilecek şeyler öyle az ki, hepsini söyleyiveriyor insan... Söyleyebileceklerinin hepsini. Hem söylediklerinin hiçbirinde tek gerçek olmuyor...""'
·
2 plus 1
·70 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.