Bismillahirrahmanirrahim
وَاِذْ قَالَ مُوسٰى لِفَتٰیهُ لَا اَبْرَحُ حَتّٰى اَبْلُغَ مَجْمَعَ الْبَحْرَيْنِ اَوْ اَمْضِىَ حُقُبًا ﴿٦٠-١٨﴾
Bir vakit Musa genç arkadaşına demişti ki: «Durup dinlenmeyeceğim; tâ iki denizin birleştiği yere kadar varacağım, yahut senelerce yürüyeceğim.»
(Kehf Suresi.60)
Kur’an’ı Kerim baştan sona hikmeti; insana, olaylara, varlığa nasıl düzgün bir şekilde bakmamız gerektiğini anlatır. Aslında İslam insana, ne kadar kötü de olsa yaşadıkları karşısında yıkılmadan dimdik ayakta (sıratı mustakimde kıyamda) tutacak hikmetli bir bakış açısı vermek ister. İnsan bunu elde etmek için çabalamalı, gaye edinmeli.
Aynen ulul azm peygamberlerden Hz. Musa'nın “benim bildiğim bana yeter” demeyip, hikmete ulaşmak için durup dinlenmeden gerekirse senelerce yolculuk yapmayı istemesi gibi.
Kehf suresinde anlatılan Hızır- Musa kıssası, sabredemediğimiz olayların arka planını, hikmeti göstererek gözümüzdeki perdeyi kaldırır.
Kıssada geçtiği gibi genel olarak yaşanan imtihanlar mal, can ve insanlarla ilişkiler şeklinde sınıflandırılabilir.
Kıssada geminin tamamen elden gitmemesi için delinmesi; elimizden gidenler, kaybettiklerimiz, aslında daha büyük kayıpları engellemek içindir.
Bazen farkında olmadan haram karışır kazancımıza. Mesela aldığımız ücreti hak edecek yeterince iş yapmamışızdır, baştan savmışızdır. Bu kazanca haram karışma yollarından en çok yapılanıdır ama maalesef fark edilmeyenidir. Gerçekte hak ettiğimizden fazlasını almak da bir tür hırsızlıktır. Herkes kendini bu anlamda sorgulamalı.
Veya Allah’ın imtihan gereği bizim malımıza koyduğu yoksulun hakkını gerektiği kadar vermemişizdir ki bu da bir tür fark edilmeyen hak gaspı, hırsızlıktır.
Eğer Allah’ın terk etmediği kullarındansak kazancımızdaki haramları kazayla, belayla, gaspla vs. elimizden alarak bize yedirtmez, bizi haramın vereceği daha büyük zararlardan korur. Bunu fark edip kaybettiğimize üzülmek yerine tevbe istiğfar ve infak ederek kendimize çeki düzen vermekle beraber “Rabbim beni bilmediğim bir haramdan korudu” diye hamd edersek, Rabbimiz elimizden gidenden daha hayırlısını verir, haramın sebep olacağı daha büyük bir beladan korur. Üstelik bunun hesabını ahirette de sormaz. Maddi kayıplara böyle baktığımızda bunun büyük bir lütuf olduğunu göreceğiz.
Ama Allah’ın terk ettiği kimselerdensek vay halimize.
Akıbetimizi Rasulullah sav. veriyor:
"Allah Teâlâ'nın bir kula günah işlemesine rağmen dünyada sevdiği şeyleri ihsanda bulunduğunu görürseniz bilin ki o istidracdır (derece derece azaba yaklaştırmaktır)."
Hz. Peygamber sonra şu ayet-i kerimeyi okudu: "Kendilerine hatırlatılanları unuttuklarında, onlara her şeyin kapısını açtık. Nihayet kendilerine verilen nimetlere sevinip zevke dalınca onları azabımızla ansızın yakalayıverdik. Hemen ümitsizliğe kapılıp şaşkına döndüler." (Enâm, 6/44) (Ahmed b. Hanbel, IV, 145).
Gemimiz zaman zaman delinmiyorsa tamamen kaybedenlerden olacağız demektir.
··
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.