Gönderi
Sevme Sanatı
Yıllardan beri üzerine düşünüp kafa yorduğum, kendi yaşantım ve çevremdeki insanlar ile iletişimlerimde analiz edip çözümlemeye çalıştığım, bazı geceler saatlerce düşünmekten uyuyamadığım ama yalnızca beyhude düşüncelerle sabahı ettiğim; oldukça büyük bir kavramdır "sevmek" benim için. Birçok soruma cevap bulabildiğim, sevme yetimiz hakkında bize mentörlük eden, hayat görüşümüzü şekillendirecek olan bu kitabı da susuzluğumu dindirircesine, iştahla okudum bu nedenle.
Sevmek, kendimizi sevmek ile başlayıp tüm yaşamı ve kâinatı sevmeye dek uzanan bir yolculukmuş aslında. Birini sevmek değil yalnızca, o kişide kendimizi, yaşamayı sevmekmiş.
Çok net bir tavır ile Fromm, sevme eylemini hayatına geçirmek isteyen bir insanın öncelikle, kendindeki narsizmi alaşağı edip alçakgönüllü bir tutum içerisinde hayata eşit ve nesnel bir çerçeveden bakmaya kendisini zorlaması gerektiğinden söz ediyor. Narsist kişinin aslında kendini herkesten çok değil, herkesten daha az sevdiğini; işte bu nedenle de sevme yetisini yanlış yorumladığını söylüyor.
Kitaptaki Anne Sevgisi ve Baba Sevgisi arasındaki farkın anlatıldığı bölüm, benim ilgimi en çok çeken kısımlardandı. Koşullu sevgi ve koşulsuz sevgi arasındaki ayrım, annenin çocuğundan ayrılması ile gerçekleşen bir olma durumundan ikiye ayrılış, ufuk açıcıydı. Hayatınızdaki bazı şeyleri bir temele oturtmanızı sağlıyor okuyunca.
Sevginin bileşenleri olan : ilgi, sorumluluk, saygı ve bilginin anlatıldığı "Sevginin Kuramı" bölümü de bir hayli ilgi çekiciydi. Sevme yeteneğinize, insanlarla ilişkilerinize farklı bir boyut katacağını düşündüğüm (eğer ki uygularsak) detaylardı.
Bilinçlendirici bir kitap kesinlikle, dili de sade ve psikolojik terimlerden mümkün olduğunca arınık. Herkesin okuyabileceği bir dilde yazılmış. Tavsiye ederim. Üstelik satırlarında "Sevme'nin Şahı" Mevlana'nın dizelerine de denk gelebilirsiniz. :)
·
94 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.