Thomas MORE – UTOPIA Muazzam... İlk defa bir kitabı kendimce tanıtırken bu kelimeyi kullanma gereği hissettim, “Muazzam”. 1516 yılında yazılmış bir eser, Utopia. Tarihi tekrar etmek istiyorum, 1516. Günümüze geldiğimizde hala her şeyin anlatıldığı gibi acımasız, kötü, berbat ve içler acısı olması canımı çok yaktı. Kısa süreli de olsa bu muazzam kitabı okurken o, bahsi geçen “UTOPIA” da buldum, bulmak istedim kendimi. Biraz mutlu yaşamak adına. Utopia= Yok-Ülke demek. Olmayan yer. Ama olsa mutlu insanların olacağı bir yer. Adaletin, başarının, hukukun, eğitimin, sağlığın, paylaşımların, insanlığın, devletin, huzurun, barışın tam da olması gerektiği gibi en üst düzeyde yaşandığı yer Utopia. HADİ, HEP BERABER GİDELİM ORAYA, UTOPIA’YA... Umarım herkes okur bu kitabı. Keşke herkes okusa bu kitabı. Yüreğim kabararak okudum, her satırı. Orada, Utopia'da sınıf farkı yok, herkes eşit, herkes insan. Ve şunu da biliyorsunuz ki, Utopia'da gelecek korkusu yok. Sende, çocuğunda, torunlarında mutlu ve barış dolu, huzurla yaşayacak. Para her şey demek değil orada, hatta para hiçbir şey orada... Thomas More, aykırı insan!!! Yazarın hayatı da yazıyor kitapta. Okunulası. Doğruyu söyleyen her insan gibi o tarihte de yaşama hakkı elinden alınmış. Yalancı şahitler ile “Vatana ihanet suçu ile!!!” yargılanmış ve idama mahkum edilmiş. Celladının önünde, eğer tavrından, hareketlerinden vazgeçerse affedileceği söylendiği halde başını celladının önüne koymuş ve tavrını değiştirmemiş. Thomas More’un ölmeden önceki son sözleri ise “Krala gönlüm borçlu kaldı. Bu berbat dünyanın acılarından beni böyle çabuk kurtarma yüceliğini gösterdiği için. O'na her iki dünyada da dua edeceğim.” Tıkandım. Yutkundum. İşte hepsi bu... “Dünyada kaygısız, huzurla, sevinçle yaşamaktan daha büyük zenginlik olabilir mi?” “Alışkanlıklarımız dışında her şey bize inanılmaz gelir.” “Kötü düşünceleri kafalardan bir anda söküp atamıyorsanız, haksızlıkları bir vuruşta ortadan kaldıramıyorsunuz diye halka hizmet etmekten vazgeçmek doğru mudur? Bir fırtınada kaptan, rüzgara söz geçiremiyorum diye gemiyi bırakır mı?” “Çağımızın yeni yeni anlamaya başladığı bir gerçeği, yani eğitimin altı yaşlarında başlayıp yirmi beş yaşına doğru biten bir süreç olmadığını, ardı hiç kesilmeden ölünceye dek sürdüğünü, sürmesi de gerektiğini, More daha o zamanlar anlamıştı.” “Bir adam sakat diye ya da eli kolu yok diye, onunla alay etmek çok büyük bir suç sayılır. Kendi elinde olmadan sakatlanan değil, bunu bir kusur sayıp da ona akılsızca çatan adamdır çünkü asıl ayıplanması gereken.” Herkese keyifli okumalar kitapsever güzel insanlar.

UtopiaThomas More · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202020,6bin okunma

·

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

DESTİNA ÖYKÜ