Orijinal adıyla Notre Dame de Paris bir klasik olmanın hakkını veriyor. Hugo’nun bu romanı yazma sebebi hakkında yıkılma kararı olan bu katedrali kurtarmakmış. Romandan sonra halk, katedrali ayakta tutmak için direnmiş. İşte kültür böyle bir şey. Yazarın romanda mimari üzerine de fikirlerini aktardığı bölümler var, ben böyle mekan üzerine çalışılmış ve kurgulanmış eserleri çok sevdiğimden ayrıca zevk aldım okurken. Konu itibariyle de sıradan bir roman olmasına rağmen yazarın ustalığı sayesinde çok temel çelişkiler üzerine kafa yormanızı sağlıyor roman. Bir yanda insanlar tarafından ucube gibi görülen, korkunç çirkin ama sevdikleri için tüm fedakarlıkları yapabilecek olan Quasimodo, bir yanda Esmeralda’nın aşık olduğu ama yakışıklı olması dışında hiçbir vasfı olmayan Phoebus diğer yanda hayatını üzerine inşa ettiği tüm değerleri Esmeralda’ya duyduğu aşk yüzünden ayaklar altına alan, derin ama karanlık bir yanı bulunan baş diyakoz Frollo. Esmeralda’nın özünde kendisine saldıran Quasimodo’ya acıyacak kadar iyi kalpli olmasının yanı sıra Phoebus’a olan sevgisinden gözünün kör olması ve bu kadar yüzeysel olması ayrı can sıkıyor. Quasimodo’ya baktığında çirkinliğinden, Phoebus’a baktığında yakışıklılığından başka bir şey görmüyor. Erdem sahibi Quasimodo’nun Phoebus’un güzelliği karşısında hiçbir hükmü yok onun için. Benim en çok etkilendiğim karakter Frollo oldu. Kendi iç çatışmaları en yoğun olan karakter oydu. Ayrıca itiraf etmeliyim, böyle takıntılı ve karanlık tarafa geçmeye meyilli kahramanlar beni çok etkiliyor. Gerçi romanın sonunda tüm kahramanların düştüğü durum trajik ve vurucu. Ayrıca dönemin ruhu, adalet ve yönetim anlayışı, kilisenin insanlara uyguladığı baskı ve işkenceler, yoksulluk hatta sanatçılar gibi çok farklı başlıklar da romanda kendine yer buluyor. "Acının aşırısı, tıpkı sevincin aşırısı gibi kısa süren şiddetli bir duygudur. İnsan yüreği bu uçlardan birinde uzun süre kalamaz." " Halk söküp almadıkça kral ayrıcalıklarından vazgeçmez.” “Zira insan hiçbir şeye inanmasa da, hayatta öyle anlar vardır ki, daima elinin altındaki tapınağın dinine mensup olur."

Notre-Dame'ın KamburuVictor Hugo · Can Yayınları · 201832,6bin okunma

·

33 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Arzu