Nasıl kabuk bağlar yaralar? Her şey bitti dediğimiz yerde aslında her şey yeniden başlıyor olabilir mi? Neden umudumuzu kaybetmemeliyiz? İki yara birbirine nasıl gelir? Hiç umudunuzu yitirdiğiniz ve bundan sonra hiçbir şey iyi olmaz dediğiniz zamanlar oluyor mu hayatta? Daha kötüsü olamaz dediğiniz anda hep daha kötüsünün olduğu... Peki ya tam olarak orası sizin için bir dönüm noktasıysa ve o andan itibaren her şey iyi olacaksa? Kulağa masal gibi geliyor değil mi? Hangi masalın gerçek olacağını yaşamadan tahayyül bile edemeyiz...

İzmir Masalı Sevdiğinden yaralı, vicdanından yaralı bir adam Selçuk ile yine yüreğinden yaralanmış, hayatında her şey kötü gitmeye başlamış bir kadın Ahsen'in hayatı İzmir'de kesişiyor. Bazı kesişmeler insanın hayatla bağını keserken bazıları yaralarıyla bağını keser... Nasıl bir kesişme oldu dersiniz? Aşk, Hayatın yorgunluğu, Alt üst olmuş psikolojiler, Kanayan yaralar, Bitmeyen vicdan azapları, Dostluk, Tarih, Bir kentin coğrafyası, Hayvan sevgisi... Birçok konuya değinen, birçok yaranıza hitap eden, tam pes etme aşamasındaysanız size umut ve güç verecek, hayatta her şeyin mümkün olduğunu gösteren bir eser. "Eğer hayattan öğrendiğim bir şey varsa o da içimi sıkacak kadar kirlenmiş bir sayfaya yazı yazmak için debelenmektense yeni bir sayfa açmam gerektiğiydi." (s. 33) Oldukça genç bir yazar tarafından kaleme alınmış. Akıcı... Bölümler arası geçişlerde ünlü yazarların, şairlerin, sözlerin varlığıyla anlatım zenginleştirilmiş. "Tesadüf bir başlangıçtır. Finali sen oynarsın, perdeyi kader kapatır."

Bob Marley En sevdiğim yönlerinden biri de adeta bir gezi yazısı gibi eserde gezip görülen yerler sade bir şekilde okura tanıtılmış: St. Jean Kilisesi Ayasuluk Kalesi İsa Bey Camii Artemis Tapınağı Efes Antik Kenti Yedi Uyuyanlar Meryem Ana Evi Çamlık Buharlı Lokomotif Müzesi Şirince Köyü Pamucak Sahili Hatta Yedi Uyuyanlar bölümünde

Nazan Bekiroğlu'nun

Kehribar Geçidi (Ciltli) geldi aklıma. Duygulanmadım değil... "Her kadın kim tarafından sevildiğini bilir." (s. 102) Normalde aşk kitaplarını sevmem ama birçok açıdan başarılı bir eser olduğunu düşünüyorum. Selçuk'un kaybettiği eşi için aşık değildim demesi, Ahsen'in Selçuk'un ölen eşine aşık olup olmadığını sorgulaması karakterlerle aramın açılmasına neden olmadı desem yalan olur. Ama yine de birbirinin yaralarına iyi gelmeleri hayatta her şey kötüye giderken umudun yitirilmemesi, bir dönüm noktası olabileceğini göstermesi bakımından iyiydi. Kim bilir, bir gün biri gelir ve hayatınızda kötü giden her şeyi değiştirir. Neden olmasın? "Bir masaldı bu, şehrin tüm dokusuna karışan... Ve bizler... Bir varmış bir yokmuş diye başlayan bu sıcacık masalın, ömrünün sonuna kadar mutlu yaşayan birbirinden şanslı karakterleriydik." (s. 205)