Uzun zamandır bu kadar edebi zevk aldığım bir kitap olmamıştı. Kitaptaki betimlemeler ve olay yorumları o kadar şahaneydi ki insan ruhuna dokunuyordu adeta. Beni en çok etkileyen karakter Sergey ve babası oldu, özellikle babasının yaptığı yorumları okurken inanamadım, inanılmazlardı. Sergey dışında da kitapta o kadar çok karakter vardı ve hepsinin karakter yapıları o kadar çeşitli ve o kadar güzeldi ki, karakter aktarımı açısından. Yalnızca yazarın şöyle bir sıkıntısı vardı o da süreç anlatısının olmaması. Ne karakterde ne de olaylarda hiçbir gelişim göremiyorsunuz, odun olan bir adam 50 sayfa sonra kendisine dair bir şeyden bahsedilmemiş olmasına rağmen bir anda nazik bir sürgüne dönüşüyor. O yüzden an anlatımında güzel olduğunu söyleyebilirim yazarın. Böyle dili olan biri başlayan ve biten bir hikaye yazdığında okurken ne alaka olduğunuz yerler olabilir, sanki 10 farklı birbiriyle alakalı hikayeler ortaya atılmış ve aralara bağlantı atılarak bunlarla bir bütün oluşturulmuş gibiydi. Ama bunun dışındaki yerler çok güzel olduğu için ben buna takılmadım. Gelelim bakalım Daşa ve Gleb ilişkisine, bir kere Daşa ciddi manada akıllı olduğunu zanneden, o yüzden herkesi aşağılayan ama aslında ortamdaki en akılsız insan olan o kişidir. Böyle olmasına rağmen insanların onu bu kadar seviyor olması da sıradan insanların bir rehbere olan acınası ihtiyacından kaynaklanıyor. Yani gerçekten baştan sona okurken Daşa'ya o kadar acıdım ki, yok kendini bir şey sanmalar Gleb ile alay etmeler, yok kadınları örgütlenmeler falan filan. Sinirden kahkahalarla zor bitirdim o sayfaları. Gleb'e geldiğimizde kendisini özel olarak sevmemiş olsam da güzel bir karakterdi bence. Çanlar Kimin İçin Çalıyor'daki adamı hatırlattığın bana. Yalnızca verdiği söylemleri günün sonunda komünizmin tamamen yıkılmış olmasının farkındalığı ile okuduğumda yüzümde buruk bir gülümseme oluştu ister istemez. Kitabın sonunda her şey bitmiş bile olsa hiçbir şeyin bitmediğini görebilirsiniz, bu çok ama çok güzeldi. Kitap boyunca hiyerarşik düzendeki adaletsizlikler, insanların aşağıklığı, savaş dönemi olayları, duyguları ve bir sürü şeyi daha görüyorsunuz. Fakat ben bunlarla ilgilenmediğim ve hissettirilen duyguyu baş köşeye koyduğum için yalnızca şunu söylüyorum, Sergey'in babası ve düşünceleri, belki Polya'nın saçmalıkları ve iyot kokulu o kız. Kırmızı eşarbımı başıma bağlıyor ve selamlıyorum hepinizi; iyi okumalar yoldaşlar, keyifli okumalar. Yarım kollu, iri bir adama karşı dikkatli olun, sohbeti keyiflidir.

ÇimentoFyodor Vasiliyeviç Gladkov · Yordam Edebiyat · 2017330 okunma

·

134 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Iaevimsti Loarsgar