Edouard Levê, intihar eden bir arkadaşını belki de kendisini hayal ederek kısa roman tarzında gerçekçi bir yazı şeklinde kaleme alır. Arzularını, duyarlılıklarını ve acılarını ustalıkla ince bir şekilde işleyerek yazıya döker. Kitabı yazdıktan 10 gün sonra, 42 yaşında intihar eder. “İntihar” isimli eser sade ve kolay anlaşılır bir dil kullanılarak yazılır. Kitapta, intihar olayının bir son mu yoksa sonun başlangıcı mı olduğuna dair bir soru sorulur ve yazar bu sorunun cevabını arar. Roman karakteri, intihar eden arkadaşını birinci ağızdan anlatır. Anılarını en ince ayrıntısına kadar sade ve akıcı bir dil kullanarak okuyucuya aktarır. Yazar, kendi iç dünyasını oldukça berrak bir şekilde okuyucusuna yansıtır. Daha önceden de intihar etmek gibi düşünceleri olduğunu belli eder ve çevresinin kendisini anlamadığının farkında olduğunu belirtir. Eğlenirken bile intihar düşüncesinin aklından çıkmadığını söyler ve çevresinde onu seven insanların onun içinde kopan fırtınalardan habersiz olduğu gerçeğinden emindir. “Bir 25 Aralık günü doğduğuna sevinirdin: “Bayram eden insanlar o günün benim günüm olduğunu fark etmiyorlar. Beni unutmaları, kendimi göstermek zorunda olmanın sıkıntısından kurtulmamı sağlıyor.” (Levê 11) Kitapta anlatıcı, intihar eden arkadaşına “Genç öldüğün için asla yaşlanmayacaksın” der. Yazarın bu cümleyi kendisi için söylediğini okuyucular yaşananlardan sonra anlar. Yazar, ölümden korkmadığını, ölümü merak ettiğini ve hayatın sonlandığında onu nelerin beklediğini bilmek istediğini belirtir. .“İntihar” isimli eser, okuyucusunu sayfalar arasında kaybederken aynı zamanda da okuyucunun her şeyi sorgulamasını sağlar. Anlatıcı, arkadaşını tüm ayrıntılarıyla resmeder gibi okuyucusuna aktarırken okuyucusu yazarın aslında kendisini anlattığını düşünür. Edouard Leve, kendisini en iyi şekilde ifade edebilmek için tüm hislerini yazıya dökmeyi tercih eder. Eser, yaşamlarına devam eden insanların yaşamak için sonsuz bir zamanlarının olmadığını tüm gerçekçiliğiyle okuyucusunun yüzüne çarpar. “Peru’ya gitmedin, siyah potinleri sevmedin, pembe çakıllı yolda yalınayak yürümedin. Yapmadığın o kadar çok şey var ki insanın başı dönüyor, çünkü bizimde yapamayacağımız ne kadar çok şeyin olacağını gösteriyor. Zamanımız yetmeyecek. Sen beklememeyi seçtin. Sonsuz sanıldığı için yaşama tutunulması sağlayan gelecekten vazgeçtin. İnsan tüm yeryüzünü kucaklamayı, tüm meyvelerin tadına bakmayı, tüm insanları sevmeyi isteyebilir. Bizi umutla besleyen bu yanılsamalara sırt çevirdin.” (Levê 24) Eser, intihar kavramını eleştirel bir şekilde ele alır. Aynı zamanda okuyucuya geniş bir perspektif sunar. Kitapta intihar planının mezar taşına kadar düşünülmesi, arkadaşının dünyaya uyum sağlayamadığını ve yabancı gibi yaşadığını ilmek ilmek işleyerek anlatılması kitaptaki karamsar yapıyı çok iyi şekilde ortaya çıkarır. “İntihar” isimli eserin olumsuz yönlerinden bazıları karamsar ve umutsuz olmasıdır. İntiharın kaçınılmaz bir son olduğunu, çözüm bulunmayacak bir durum olduğunu okuyucusuna kabul ettirir. Kişinin intihar etme düşüncesi aklındayken eğlenmesinde, gezmesinde, gülmesinde bir fark olmadığını iki farklı düşünce şekliyle yaşadığını anlatır. “İntihar” kitabı, intihara karar vermiş bir kişinin neler düşünebileceğini en iyi şekilde yansıtan duygu dolu bir kitaptır. İntihar düşüncesini derinlemesine işleyen bu eser, insanların yaşamlarında karşılaştığı sorunları ve bu sorunları çözmek için yapabileceklerini sunar. İntihar konusunu işleyen kitaplar arasında olup okunması gereken bu eser intihar düşüncesine sahip kişilerin neler yaşadığını ve hissettiğini okuyucuya aktarır. “İnsan ölümü yaşamak zorunda olduğu için korkmalı mıdır?” (Levê 45)

İntiharEdouard Leve · Sel Yayıncılık · 20212,786 okunma

·

2 artı 1'leme

·

220 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

⚝Bilal Güran⚝