Hayal kurmanın bedeli bu kadar ağır mı ödenmek zorundaydı? Saf olan sevgi neden adeta acımasız bir katile dönüştü? Bunu istemesek bile, aydınlık ve karanlık yol olmak üzere ikiye ayrılan bu seçeneklerden,neden hayat hep karanlık olana sürüklüyor bizi? Umut etmek ve kafamızda hayali ile yaşam bulacağımız, mutlu bir hayat neden bu kadar zor? Uğruna bu kötü ve acımasız hayata katlandığımız "Cennet" çektiğimiz acılara değecek olsa bile, unutturabilir mi? Zeki bir adamın beyni ve saf, koca bir adamın kalbi bir araya gelince ne olur? "İnsanın iyi olmak için akla ihtiyacı yoktur"[s.43] Kitap, George ve Lennie karakterlerinin, çalışmak için bir çiftliğe gelmeleri ile başlar.Ve kitabın geçtiği tarihe bakarsak 1930'lu yıllarda, büyük buhran döneminde işçi sınıfının yaşadığı zorluklara da dikkat çeker. Peki o dönemde yaşayan insanların aklında ne vardı? Tabi ki sadece 'yaşamak için para kazanmak'. Hayal kurmaya bile vakit bulamadan, sadece çalışmak. İşte George ve Lennie'nin ortak bir hayalleri vardı. Hayatta kalmak için değil yaşamak için bu çiftlikte çalışmaya gelmişlerdi. Kitapta ilerleyen kısımlarda, bu ikilinin aslında mutluluklarının kaynağının birbirlerine sahip olmaları olduğunu farkediyoruz. Kitaptaki en yalnız karakter olan Crooks, zenci olduğu için kimse yanına yaklaşmaz. Kendi başına bir kulübede, diğer işçilerden ayrı bir şekilde yaşar.Ve bize yalnızlığın ne denli kötü olduğunu şu cümlelerle anlatır: "Kitaplar işe yaramaz. İnsanın can yoldaşına ihtiyacı var... İnsan çıldırır kimsesi yoksa..." der. Ama bizim saf Lennie,ona durmadan hayallerinden bahseder, "bir çiftliğimiz olacak, tavşanlarımız olacak ve onlara ben bakacağım" deyip durur. Crooks ise buna karşılık, kurdukları hayalin anlamsız olduğunu, çünkü bunun asla gerçekleşmeyeceğini ve adete bunu cennetti düşlemek gibi imkansız bir şey olduğunu vurgular.Ki bu demeçlerde ise aslında yazar bize kitabın sonunu söylemiş bulunur. Değinmek istediğim bir diğer konu ise yaşlı Candy ve köpeği. Bu köpek artık yaşlanmış,hasta ve sürekli çok kötü kokuyor olmasına rağmen, Candy köpeği asla yanından ayırmaz. Çünkü onu küçüklüğünden beri beslediği için aralarında bir bağ oluşmuştur.Ancak aynı kulübenin içinde yaşayan diğer işçiler bu kokudan rahatsız oldukları için Candy'e köpeği öldürmeleri gerektiğini, böyle yaşayarak daha çok acı çektiğini söyler ve zor da olsa ikna ederler onu.Ancak bu kısımda şöyle bir ikilem çıkar; köpeği Candy öldürmek istemez, bir başkasının yapmasını ister.Ve köpek ölür.Fakat daha sonra Candy pişman olup,keşke kendim öldürseydim der. Çünkü;köpeği öldüren Carlson,köpekten rahatsız olduğu,hatta belki de nefret ettiği için öldürdü.Ancak eğer Candy öldürseydi, ona olan şefkatinden öldürecekti.Bu yüzden pişman olmuştu. Yine burdaki hikayeden yola çıkarak kitabın sonunda George' nin Lennie'yi neden öldürdüğünü anlıyoruz. Kitap anlatımıyla, karakterleri ile,toplumdaki sorunları ele alış biçimi ile olsun herşeyiyle muazzam bir kitap. Okuduğunuz an sizi içine çeker ve sizi felsefi bazı yorumları ile düşünmeye iter. Başından sonuna mükemmel nadir kitaplardan...

Fareler ve İnsanlarJohn Steinbeck · Sel Yayıncılık · 2023172,4bin okunma

·

123 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Esra