Ve beni buruk bir tebessümle bırakıp gittiler. Joad ailesinden bahsediyorum onların zorla topraklarından koparılışından, hayatta kalma iç güdülerinden, birbirlerine olan sevgilerinden ve fedakarlıklarından. John Steinbeck'in bu muazzam eseri hikayemizin başkahramanı Tom Joad'ın ailesinin yanına geri dönüşüyle başlıyor. Evet Tom Joad sadece ailesinin yanına geri dönüyor ama asla evinde topraklarında bir arada yaşayıp ölemeyecekleri ailesinin... Biz zamanların Amerikası, Büyük Buhran, kapitalizm, sanayileşme,...Steinbeck tüm bunları Joad ilesinin bu acı dolu hikayesi ile birlikte bizlere aktarıyor. Binlerce insan hayatının bir traktörün yanında ne önemi var.. Joad ailesi bölge halkıyla birlikte Kaliforniya'ya doğru zorlu bir yolculuğa çıkıyor. Ve bu yolculuk açlar ve işsizler ordusuna dönüşerek çığ gibi büyüyüp, bizi insanlığımızdan utandırıyor. Ailemiz dağılıyor Tom yok oluyor... Bu sözler kitabı bitirdiğinizde yüreğinizin bir köşesine sinmiş olarak kalıyor. Burada William James Joad adında ihtiyar bir adam yatmaktadır. Kan boğmasından ölmüştür.Onu ailesi gömdü.Çünkü cenazeye verecek paraları yoktu.İhtiyarı kimse öldürmedi kan boğdu ve öldü.(syf 216 Tom Joad). Evet paraları yoktu Joad ailesinin ve iş bulmaları lazımdı herkes gibi açlıktan ölmeden önce emeklerini çalacak bir çiftlik sahibi, bir tarla sahibi, her ne olursa... Belkide eserin en esrarengiz karakteri Casy: "Yaşıyanların hepsi kutsaldır, düşünürseniz bu sözün kelimelerin ötesinde bir anlama geldiğini anlıyacaksınız" diyerek kitabın sonunda sessizce Casy haklıydı dedirtiyor bize. Joad ailesi bu göç yolculuğu boyunca ihanete, aç gözlülüğe, çok kere şahit oluyor ama onlar bize sadece insan olmayı öğretiyor. Canın acıyacak ama sadece senin canın acıyacak(syf:315:Ana). Ana bu sözleri söylerken ailesini ayakta tutmak adına her fedakarlığı yapan ve benim kitabı okurken en imrendiğim karakter. Gün boyu çalışıp bir akşam yemeği dahi kazanamayan aileler daha doğrusu herşeyi çalan sömüren kapitalizm. Yetersiz beslenmeden dolayı türlü hastalıkların insanları kemirdiği iğrenç kamplar. İşte böyle bir ortamda Ana ailesini bir şekilde bir arada tutmayı başaran güçlü bir kadın. Bir şey çıkmayacağını bile bile aramak ne kötü şey. Evet ama Joad ailesinin aramaktan başka şansları yoktu, Rosasharn hamileydi ve bitkin haldeydi açtı herkes gibi. Süt içmesi gerekiyordu sadece biraz süt... Ne kadar kolay ulaşılabilir bişey bizim için ama joad ailesi o sütü alabilmek için neredeyse tüm gün çalışmalıydı. Aşağılık insanoğlu açgözlü ve acımasız... Allaha dua edelim, iyi insanların fakir olmayacağı günler gelsin, çocuklar yiyecek bulabilsin. Ve mal sahipleri dernekleri bir gün gelip duanın sona ereceğini biliyor. Ve işte ozaman tamam diyor Steinbeck. Evet bir gün gerçek insanlar, aç gözlü hayvanların esaretinden kurtulacak elbet. Daha fazla ayrıntıya girmeden bitirmek istiyorum hiç sonu olmasada. Bu eser belki bazılarımız için yarım bırakılmış hissi verebilir sonunda veya tamamlanmamış. Ama benim için en güzel son umut insanlığa dair umut. Belkide eserin en zayıf karakteri olan Rosasharn bu feci insanlık dramı içinde çok güçlü bir kadın olarak karşımıza çıkıyor eserin sonunda ve hatta Ana karakterinden bile daha güçlü...

Gazap ÜzümleriJohn Steinbeck · Remzi Kitabevi · 197235,4bin okunma

·

72 görüntüleme

Nesram

@nesliiiihannnnnn ·

09 Mayıs 2023 00:11

Güzel bir inceleme yazısı olmuş👏

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

RAMO