10 Mayıs engelliler haftası
Merhaba ben Zübeyde BAYIK. Dört yaşında havale geçirmemden dolayı yürüme engelli bir bireyim. Havale geçirdiğim günden beri herkese muhtaç kaldım ve maalesef kalmaya da devam ediyorum. Bazen şu soruyu soruyorum kendime: “Niye başkaları benim hayalimi yaşıyor da ben yaşayamıyorum?”
Ben çok kötü günler yaşadım. Geceleri sabahlara kadar ağladım. Bunları yazarken bile o anlar aklıma geliyor ve ürperiyorum, gözlerim doluyor. Bir insan 1 yıl boyunca yoğun bakımda kalabilir mi? Maalesef ben kaldım. O kadar can yakıcı bir süreçtir ki size bunu nasıl anlatacağımı bilemiyorum. Bildiğim bir şey varsa o da hayatımın daha güzel olabileceğidir. Sanırım böyle olması hayatımın kara yazısı…
Hayatımın çok kötü geçmesinden dolayı kendimi nasıl ve neyle teselli ettiğimi size anlatmak istiyorum. Hayat aslında seçtiklerimiz ve seçemediklerimiz arasında bir çizgidir. Örneğin insan mesleğini seçebilir, alacağı arabayı ya da oturacağı evi seçebilir ama ailesini, akrabasını ve doğuştan gelen özelliklerini seçemez. Bu kaderdir. Alnımıza yazılan yazıdır. Bu yazı bazen öyle kara yazılır ki insan kendi sağlığını bile seçemeyebilir. Doğuştan ya da sonradan vücudumuzun belirli fonksiyonlarını kaybedebiliriz. Buna toplumca “engel” denilse de ben gerçek engelin insanların kalbinde olduğunu düşünüyorum. Yürümekten dolayı yorulan bir insan yürümenin güzelliğini bilemez ya da gören bir insan görmenin ne kadar büyük bir nimet olduğunu bilemez. Bilmek için kaybetmemiz gerekiyor. Nedense hep kaybedince biliyoruz bazı şeylerin değerini. Kendinizi hiç engelli bir bireyin yerine koydunuz mu? Onlar gibi düşündünüz mü? Üç saniye sadece üç saniye gözlerinizi kapatın ve en fazla ne yapabiliriz diye bir düşünün…
Ben görme engelli olmasına rağmen başkanlık yapan insanlar tanıyorum. Bir gün kendisi ile görüştüğümde bana “ Ben gözümle değil beynimle çalışıyorum” demişti. O kadar haklı ki. Biz toplumca insanları dışardan yargılamayı çok severiz. Engelli ise onlar yapamaz,başaramaz diye düşünür ve bu düşüncemizi de açıkça ifade ederiz. Oysaki engelli insanlar hayatı boyunca hep mücadele içindedir. Onlar hayata tutunmayı, mücadele etmeyi seven insanlardır. Onların kalbi küçücük bir çocuğun kalbi gibi saf ve masumdur. Lütfen onları kırmayalım, incitmeyelim ve onlara destek olalım. Onlar engelli olmayı seçmedi. Bu bir seçim olsaydı eminim siz de seçmezdiniz. Farkında olmanız dileğiyle…
·
45 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.