"Bedenim mi değişmişti? Başka bir kadının bedenine mi girmiştim? Bedenim, gerçek bedenim, kendi bedenim nereye gitmişti?"
Kaçtım... Sorduğun soruların cevaplarından ben kaçtım Firdevs. Yaşamın herkese eşit haklar, eşit fırsatlar;eşit mutluluk ve üzüntüler veremediğini bir kez daha anımsadım. Neydi bu bazılarımızın çok iyi yaşamlar sürerken, bazılarımızın bir o kadar kötü yaşamlar sürmesi olayı... Hep sorguladın... Daha küçücükken" Ben kimdim? Babam kimdi? Ömrüm hayvan pisliği temizlemekle, başımın üstünde testi taşımakla, hamur yoğurup
ekmek pişirmekle mi geçecekti?"diye düşünmüştün. Benliğini, kişiliğini sorgulaman burdan başladı ve hep devam etti. Pekçok şeyi isteyerek ve yine pekçok şeyi de istemeyerek yaptın. Peki İstediklerini sen mi tercih etmiştin? Hayır.. İradeni bile başkaları yönlendiriyordu. Fakat boyun eğmeyip çoğu zaman kararlarını sen verdin. Doğru veya yanlış. Kime göre zaten?
Baba sevgisi görmedin.. Anne sevgisi görmedin...Ailenden gördüğün, bildiğin, öğrendiğin şey : dayaktı mesela, sevgisizlikti, kadınların değersizliğiydi... Bunlarla kalmadı, nasıl kalabilir ki? Ailenin çocukken insanda bıraktığı en ufak iz ileriki hayatında yakasını maalesef bırakmıyor...Psikolojik olarak bunu yenebilmek bu kadar basit değil... Kendini kaybettiğin anda onları anımsıyorsun, yaptıklarını, en ufak söylenmiş sözleri bile yankılanır kulaklarında..
Ve bu sevgisizlik annen, babanla sınırlı kalmadı. Amcan, kocan, aşık olduğun adam!
Amcanla yaşamaya başladın. Evlendikten sonra def etti seni başından. Sonrasında üniversite okuman vardı, fakat okutmadı, göndermedi seni erkeklerle kadınların bir arada olduğu o günah yere(!).Film izlerken sana: kadının adamı öpmesinin günah olduğunu anlatan bu adam , çocukken seni taciz etmiş olan amcandı!!
Evlendirildin yaşlı bir adamla. Yine dayak yedin, acılar çektin, yediğin yemekte bile gözü vardı bu adamın ... "Evlendiğim zaman da,kocam yediğimin iki katı yedi, gene de gözünü tabağımdan ayırmadı."
Çekip gittin, kaçtın... Burada başladı her şey : güvendiğin herkesin bıçak darbeleri burada başladı. Binlerce kez öldürüldün, ruhun öldürüldü...
Gördüğün kötülük ve güvensizlik karşısında yine kaçtın, yine bir başkasına sığındın...O da aynı çıktı, hepsi ama hepsi aynı idi..
"Ben fahişe değilim. Ama çocukluğumdan beri babam, amcam, kocam, hepsi bana bir fahişe olarak büyümeyi öğrettiler."Ewt senin tercihin değildi. Sana böyle bir yaşama tutunmayı onların yaptıkları sağladı! Kaçtın.. İstemedin... Saygın bir kadın olmak istedin..Başka bir meslek buldun.. Fakat orda da aşık olduğun adamın hayal kırıklığı seni bu sefer" başarılı fahişeliğe" yönlendirdi. Fahişeliğin özgür kadın olmanın görüşüne tabii ydin artık. Evli kadınlara acımaya başladın. "Fahişeler en az aldatılan kadınlardır" cümlen geldi aklıma.
Böyle devam etti, kendini sattın, hayır çoğu zaman pazarladın. En yüksek fiyatı istedin Bedenin bunları arzulamasa da yaşadın, yaşamak zorunda kaldın.
Saygın kadın olmanın başta mesleğinde olduğunu düşündün, sonra fark ettin ki paran olduğunda her türlü saygın biriydin, nasıl kazandığının hiçbir önemi yoktu!
Bu gerçekler acıtıcıydı ve hep altında ezildin.
Yaşadığın tüm her şey karşısında dik bir duruş sergiledin. Babanın öğretemediği öldürmeyi yaşayarak öğrenmiştin. Birini öldürdün ve sen de öldürülmeye götürüldün.
İyi ki tanıdım seni firdevs, bana her daim yaşama tutunmayı, güçlü olmayı en iyi öğreten karakter oldun. (hep kitaplarda aradım zaten)
İdamdan kurtulabilecekken bile yaşamını bitirmeyi sen tercih ettin. Bunun kararını sen verdin.
Çok güçlüydün, her şeye göğüs germiş efsane bir kadındın.Mesleğinin zerre önemi yok gözümde. Senin bunlarla başa çıkarak verdiğin mücadelini hayranlıkla okudum. Hala sindiremediğim o kadar çok şey var ki...
Ve bizzat karakterle konuştum... Bilmiyorum öyle rahat hissettim kendimi...Umarım tekrar beni bu denli etkileyebilecek karakterler tanırım.
Çok etkilendim.. Çok sevdim..Lütfen okuyun...Ön yargılarınızı bir kenara bırakın.. Bir kadının yaşamının ne kadar ağır olabileceğini görün;yazar zaten yaşatıyor ..
....
