Mars'ta Bir Çinli kurgusuyla.......................Distopya-Hiciv
İki astronotun bulunduğu uzay gemisi Mars’a düşüyor, gemidekilerden biri ölüyor, sağ kalan Çinli uzay adamı, Kedi-İnsanların oluşturduğu garip bir uygarlıkla karşılaşıyor.
Çin’in ilk bilimkurgu eseri olarak kabul edilen, sıradışı Mars yolculuğu öyküsü anlatan fantastik bir roman. 
Lao She ’nun metaforlarla dolu anlatımı, dönem Çin’inin gerçekleriyle de büyük oranda örtüşüyor. Zaten bizzat yazarı da romanın önsözünde şöyle diyor: " ‘Kedi Gezegeni’ bir kâbustur."
Yalnızca kendi çıkarlarını önemseyen ayrıcalıklı yöneticiler, doğrudan romanın yazıldığı yılların Çinli devlet adamlarını akla getiriyor. Seçkin Kedi-İnsanlar, Çinli savaş ağalarının izdüşümü. Kadınlara kötü muamele, kötü hijyen koşulları ya da eğitim kurumlarının durumu doğrudan o yıllardaki Çin’e göndermeler içeriyor. Kedi-İnsanların ülkesine saldıran acımasız yabancıların da yazarın hayal gücünde Japonlar ve diğer işgalci güçler olduğu hemen anlaşılıyor. Öte yandan, yabancı hayranlığı da üst seviyede. Toplum yabancılardan korksa da içten içe onlara çok saygı duyuyor.
Kedi-insanların durmadan yediği “büyülü yapraklar”, İngiliz sömürgeciliğinin Çinlilere musallat ettiği “afyon”dan başkası değil. 'Ülke ruhu' olarak adlandırdıkları ise para birimleri...
Toplum yapısı genç ve yaşlı olarak ayırabileceğimiz iki kuşak gözünden Çinli turistimize yavaş yavaş aktarılıyor. Yaşlı kuşakta açgözlülük, genç kuşakta ise karamsarlık göze çarpıyor.
Yazar halkına ve ülkesine o kadar kızgın ki hiç lafını esirgemiyor. Hatta sık sık karakter aracılığıyla gözyaşlarına boğulduğunu, insanlığından utandığını belirtiyor.
"Kendilerini yaşayan tanrılar zannediyorlardı ve ülkelerinin gezegendeki en rezil ülke olduğunun farkında bile değillerdi."
Karamsar ve kasvetli bir roman olduğu söylenebilecek 
Kedi Gezegeni yazarın keskin mizahıyla buluştuğunda bende ilk başta güldürürken düşündüren bir etki uyandırdı. Okumaya devam ettikçe güldürü yönü yerini dehşete bıraktı. Kitaptan cümlelerle ifade edecek olursam "Bir kitap okumuyordum. Çöküşün gürültüsünü duyuyordum!"
Bazı paragrafların edebi yönü hoşuma gitse de sert üslubu nedeniyle burada paylaşsam mı diye tereddütte kaldım. Paylaştıklarımda bile rahatsız edici bir yön olduğunu kabul ediyorum.
Okunma oranın bu kadar az olması beni şaşırttı. Kesinlikle okuyun farklı bir bakış açısı sunacağına eminim. Kendi uygarlığına olan sitemleri yazarı intihara götürmüş. Yazdıklarından ders almak biz yaşayanlara düşer. Kedilere aldanıp okumak isteyen kardeşlerim varsa bu bir siyasi eleştiri. Okumak için fazla acele etmeyin. Zaten kediseverler bu kitapta umduğunu bulamayacaktır maalesef :')
··
871 views
Bu güzel kız ülkesinin yok oluşuna denk gelmemeliydi. Tanrı olsaydım bu onursuz halk için kadınlar yaratmış olmaktan pişmanlık duyardım!
S.200📚
-- Hiç kimse ekip biçmiyor , çalışmıyor , üretmiyor , imparator parayı nereden buluyor?
+ Tarihi eserleri satar , toprak satar , siz yabancılar bizim ulusal hazinelerimizi ve topraklanmızı satın almaya bayılıyorsunuz o yüzden para konusunda kaygımız yok.
S.159📚
Karamsarlar yaşamaktan korkar , ölmekten değil.
Bizim halkımız hep mutlu yaşar. Açlıktan bir deri bir kemik de kalsalar mutludurlar çünkü doğuştan karamsarlık nedir bilmezler ya da doğuştan kafasızdırlar.
S.167📚
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.