Başlama ve bitirme tarihimin arasına dört kitap daha sığardı diyeceğim kadar uzun süren bir okuma oldu.
Öncelikle bunun müsebbibi kesinlikle kitap değil. Hayatımda çok yoğun bir döneme geldiği için bu uzun süren aralığı ancak bugün noktalamış oldum. Kitap bunu hak etmiyordu incelemeye Germinal’den özür dileyerek başlıyorum.
Emeğin , insan gücünün sömürüsünü anlatan kitapta konuyu yazar merkeze bir aileyi alarak anlatmış. Bu bana Gazap Üzümlerini hatırlattı. İki kitapta bu anlamda bence çok başarılı birer örnek teşkil ediyorlar.
Okurken haksızlık karşısında sinirleniyor ve okuyucu olup pasif kalmaktansa kitabın içine girip maden işçilerine destek olmak istiyor insan. Çünkü okuduklarımızda yazar her satır aralığında haksızlığın ölçüsünü, dozunu öylesine açık anlatmış ki duyguları harekete geçiriyor.
610 sayfa boyunca ana tema emeğin sömürülüşü, insan gücünün ne kadar değersiz olduğu olsa da alt temalarda birçok tonda konudan yararlanmış Zola.
Ortak amaç uğranda hareket eden topluluğu , topluluk yapan insanların farklı karakterlere sahip olması bireyselliğin grup üzerindeki etkisini sosyolojik bağlamda incelemiş yazar:
Haklarını arayan kömür işçilerinin bu ortak amaca kendi bireyselliklerini katarak olumlu- olumsuz akislerini tek tek seyrediyoruz. Açlığın , sefaletin bireyi getireceği farklı noktaları görüp psikolojik teste bile ihtiyaç duymayacağımız bakış açısı kazandırıyor Germinal bize.
Bu noktada kitabı o kadar başarılı buldum ki okurken zihnim açıldı. Kömür işçilerinin yaşamı, yaşamlarında dram öyle işlenmiş ki okurken kitap omuzlarıma yük geldi.
Sefaletin sonucunda insanların yaşamındaki ahlaki değerlerin göreceli biçimde hayatlarına yansımasına kadar satırlanmış dram.
Bununla beraber yazar üst sınıfın hayatındaki detaylarla kömür işçilerininki karşılaştırarak can sıkıcı zıtlıklara yer vermiş. Sömürünün ve sonucunun oluşturduğu dengesizlik zıtlıklar sayesinde okuyucuyu tanık haline getiriyor bence.
Çizilen bu tablonun ardından halkın hareketlenmesi kitaba akıcılık ve hız kazandırıyor. Bu kısımlarda eğitimin gücü üzerine çokça düşünmüş oldum. Zira cahil bir halkın haklı oluşunu sergileme biçimi boyun eğmeyle ve çaresizlikle sahneye çıkış yapıyor. Olayları başlatan karakter okudukça öğrendikçe haklı olmanın yeterli olmadığını bunu ifade etmenin haklı olmak kadar önemli olduğunu savunmaya başlıyor.
Elbette herkes okumadığı için bir kişinin okuması istenen sonucu vermiyor. Haklı bir davanın sonucu hiç istenmeyen davranışlara veriliyor. Bunu görmek buna tanık olmak içimde müthiş bir müdahale isteği doğurdu. Kitabın içine girip insanları durdurmak istedim. Bunu yapamayacağım için kalan küsmek merakla okumakta yetindim :(
Kitabın son kısmında onca çabanın boşa çıkması, hiçbir şey elde edilmemesi hatta var olanlarında kaybedilmesi büyük bir umutsuzluğa sürükledi beni. Elbette çıkarılan dersler umut oluşturmak için ayağı kaldırmalı okuru:
En azından hakkımızı ararken ne yapılmaması gerektiğini etkili sonucu yakıcı olmakla alamayacağımıza dair büyük bir ders oluşturdu Germinal.
Son olarak kitapta gölgede kalan bir aşk hikayesine yer verilmiş. Yaşam için gereken temel şartların sağlanmadığı bir ortamda mutlu aşk hikayesi okumak pembe gözlük takmak olurdu. Ve biz oldukça gerçekçi bir kitap okuyoruz dolayısıyla bizi mutsuz edecek yaralı bir aşk hikayesi bekliyor ( yüreğinden yaralı bizim hikayemiz)
Aşk hikayesinin sonu beni çok üzdü zaten son sayfalar genel olarak güçlü bir psikoloji gerektiriyor. Bunu göze almanızı önererek incelememi sonlandırıyorum .
Keyifli okumalar diliyorum :) 
Germinal 
Emile Zola
·
140 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.