Bir gün, lise 3'teyim o sıralar, müzik dersindeydim. Müzik hocası görme engelli bir müzisyendi. Müzik atölyesi tadilatta olduğundan mütevellit iş-teknik atölyesinde işliyoruz dersi. Can sıkıntısından ne yapayım ne edeyim derken masanın gözünde bir kitap buldum ki o sıralar ben ve okumak uçurumun iki yakası gibiydi. Bu dersten daha kötü ne olabilirdi düşüncesi içimden geçerek elime aldım kitabı başladım okumaya. Kitap okumanın ne denli bir duygu hissettirdiğini tarif edecek bir kelime bulamadım son 13 yıllık felsefe maceramda. O ders bitti ve 2. kattaki sınıfıma giderken kitap hâlâ elimdeydi, merdivenleri kitabı okuyarak yavaş yavaş çıktım. Derse girdim hâlâ okuyorum. Okumak denilen o inanılmaz tatlı zehrin tadı bulaşmıştı bir kere dimağıma. Kitap bittiğinde ise büyük bir neşe ile karışık boşluk duygusu bütün bedenimi kaplamıştı. Ders bitti eve giderken bütün yol boyunca kitabı düşünmüştüm. Daha çok okumalıydım. Bu tadı sürekli almalıydım. Önce evdeki kitapları bitirdim. Sonra çevremizdeki komşularımızın evdeki kitaplarını, 2 ay bile geçmeden okul kütüphanesine müdavim olmuştum. Oradaki kitapları hem okuyor hem de bir arşivci edasıyla tek tek kategorilere ayırıp düzenliyordum. Üniversite sınavı nedeniyle bir süre ara vermiştim kitap okumaya. Sınav bitip puanlar açıklanınca da kitap okuyarak bitirebileceğim bir bölüm istedim ve ta daaa: Felsefe. Beni bu bataklığa sürükleyen o kitap ise Tolstoy'un İnsan Neyle Yaşar? adlı eserinden başkası değildi. Kitap nedendir bilinmez bende büyük bir etki yaratmıştı. İçerisinde 6 hikaye bulunur: İnsan Ne ile Yaşar? Kıvılcımı Zapt Edemeyen Ateşi Söndüremez. Mum Kızlar Büyüklerden Akıllıymıș. İnsana Çok Toprak Gerekir mi? İlyas. Bazen çiftçi Pahom için üzülür bazen de küfredersiniz ama herkesin içinde bir miktar - az ya da çok - Pahomluk vardır.

İnsan Ne İle Yaşar?Lev Tolstoy · Koridor Yayıncılık · 2020192,7bin okunma

··

84 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

1000felsefe