Çok ağlattı. Yüreğinize dokunan çok farklı yanları var Küçük Ağaç'ın. Bir defa, yetim ve öksüz. Ama büyükannesi ve büyükbabası sahiplendiği için onu, bu o kadar da hüzünlü gelmiyor. Aksine, Küçük Ağaç, Çeroki yerlilerinden olan dedesinden; hiçbir yetişkinin ve hiçbir şehirli çocuğun sahip olamayacağı değerli bir eğitim alıyor ve sözcüklere ihtiyaç duymadıkları, yaşamlarına sinmiş sevgiyi beraberce özümsüyorlar. Rüzgarı dinlemeyi, doğaya kulak vermeyi, avlanmanın adabını, yaşamın sevgi ve saygı ile döndüğünü, doğadaki gidişatı hep dedesinden öğreniyor. Bu eğitim, şehirli çocukların kara tahta önünde tüm gün oturarak aldıkları eğitim gibi değil, yaparak yaşayarak,doğada tecrübe ederek ve yanlışlarını zamanında büyükbabasından duyup kulağına küpe ederek gerçekleşen sahi bir eğitim. İşte kitabın, ebeveynlere ve eğitimcilere ışık tutan yanı burada devreye giriyor. Küçük ağaç, okula gitmeden, okul öncesi yaş döneminde; okumayı, sözcükleri, rakamları kolaylıkla öğreniyor büyükannesinden. Ve evet, her çocuğun aldığı eğitimin bu noktada olduğu kabul edilir. Ama Küçük Ağaç'ın eğitiminde bir farklılık var, o doğadaki ve yaşamdaki bütünselliği, canlılar, doğa ve insanın,birbirleri arasında kopmayan, güçlü bir sevgi bağı ile bağlı oluşunu; her canlı varlığın, nazik bir tutumla dengede kalacağı, kısacası bütüncül bir yaşam ahlakına dair pahabiçilemeyecek deneyimler yaşıyor ve karakterine bunun çok küçük yaşlarda işlenmesini sağlıyor. Bu eğitim ile Küçük Ağaç, kuşku duyduğu vakitlerde uyanık olmayı ve pratik zekası ile hızlıca ne yapacağına karar vermeyi, atalarının neler yaşadığını ve onlarla aynı duyguları hissetmeyi, büyüklerinin sözlerine her daim kulak vermeyi ve onların sözlerini içinde yaşatmayı, sağlam ve tertemiz bir yürekle insanlara ve diğer canlılara muamele etmeyi ve belki de en önemlisi tüm yaşama ve dahi ölüme saygılı olmayı öğreniyor. Her çocuk elbet bir gün okumayı da yazmayı da sayıları toplayıp çıkarmayı da öğrenecek. Kimisi hemen öğrenecek, kimisi vakitlice. Bu akademik eğitim dert edilecek bir nokta değil. Asıl dert etmemiz gereken eğitim, çocukların Ahlâkî Eğitimi; Yaşam, doğa ve insanlar ile bütün olduklarının, onlara saygıyla ve sevgiyle yanaşmaları gerektiğini bilmelerinin eğitimi. Son olarak, kitapta Küçük Ağaç'ın eğitimi ile; Beyaz adamların, Hristiyanlık öncülüğünde sergiledikleri şehirli öğretmenler eşliğinde verilen eğitimi karşılaştırmamız mümkün. Bir tarafta Büyükbabası ile bitmek tükenmek bilmeyen motivasyon ve yaşama sevinci ile dağlarda, ağaçlarla, hayvanlarla iç içe, özgür bir eğitim.. Diğer tarafta özgürce kendini ifade ettiği zaman, sırtından defalarca kez sopa yediği için topuklarına kadar inen kanın yapışkanlığıyla odasına çekilip susturulan, hakaretlere uğratılan zorba bir eğitim... Kitabın en güzel mesajlarında biri bu karşılaştırma olmuş. Uzun lafın kısası, her insan evladı okumalı. Dipnot: Amerika Yerlilerinin Katliamı, neden sözde "Türklerin Yaptığı Ermeni Soykırımı" kadar konuşulmuyor ?

Küçük Ağaç'ın EğitimiForrest Carter · Say Yayınları · 20218,2bin okunma

·

209 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayşe