Bir yanım bu kitap hakkında uzun uzun yazmak istiyor, diğer yanım ise nasıl anlatacağını bilmiyor. Hem sayıp sövmek istiyorum kitaba, hem de sevip saymak istiyorum. Biraz uzun bir gönderi olabilir, bende yazdıkça öğreneceğim. Kitabın temelinde aşk ve ölüm var. Her ne kadar aşk denir yaşananlara bilmiyorum ama her yirmi sayfada ya birileri ölüyor, ya birileri sevişiyor. İsminin daha sonra 17'den fazla insana verileceği Albay Aureliano Buendia'nın hayatının en kötü anlarından birinde güzel bir anıyı hatırlamasıyla giriş yapıyoruz kitaba. Bir ailenin yaşamına misafir oluyor ve her bir karakterin derinliklerine iniyoruz. Kimi zaman en derin tutkularına ve şehvetlerine şahit olurken, kimi zaman ise bu kadar kalabalık bir ailede nasıl bu kadar yalnız olduklarına şaşırıyoruz. Açıkçası kitabın başlarında ciddi bir kültür şoku yaşadım, anlam veremedim bu olanlara ama okumaya devam ettim. Kitabın dilini size nasıl anlatsam cidden bilemiyorum. Bir sülalenin her bir bireyinin yaşamına şahit oluyoruz, çok fazla karakter var ve o da yetmezmiş gibi çoğu karakterin ismi ya aynı, ya da çok benzer ama buna rağmen kitap kendini okutuyor. Eli hafif olan bir hemşirenin iğne yapması gibi hissettiriyor o karakterlerler arasında ki geçişler. En anlatılmaz denilen duyguların bile usta bir kalem sayesinde size yaşatıldığını okuyorsunuz. Tarihin aslında tekerrürden ibaret olduğunu ama eğer kimse bir şey hatırlamıyorsa/hatırlamak istemiyorsa tarih denen bir şeyin olmadığını ilk elden deneyimliyorsunuz. Gen ile isimlerin önemini ve ölen insanları başkalarında hatırlamanın acısını yaşıyorsunuz. İnsanın nasıl yalnızlaştırıldığını gözler önüne seriyor bu kitap, cehaletin ve aile yapısının derinliklerine iniyor. Gelecek, geçmiş ve şimdiyi harmanlıyor Marquez ve okuyucu olarak sizi asla kelimelere dökemeyeceğiniz hislere teslim ediyor. Birileri ölüyor, birileri hatırlanıyor ve birileri unutuluyor. Başka birisi doğuyor, büyüyor ve insanların yaşamında yer ediniyor ama kim olursa olsun hep biraz yalnız kalıyor, biraz içine kapanıyor. Bu gönderi kafamda yazdığım taslakla hiç uyuşmadı ama buna gerekte yok sanırım, denilenin aksine kitap zor okunan bir kitap değil aksine bu kadar ağır olmasına karşın akıcı bir dinamiğe sahip, sadece sakin bir kafa istiyor. Bu kadardı, tşkler.

Yüzyıllık YalnızlıkGabriel Garcia Marquez · Can Yayınları · 202036,7bin okunma

·

34 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

martı martıoğlu