Bir çocuğun gözünün içine bakarak konuştuğunuzda çocuk bunu hemen öğreniyor ve sizinle konuşurken gözünüzün içine bakmaya başlıyor, daha önce bunu deneyimlememiş olsa bile. Ona vakit ayırıp kısa bir süre yalnızca onunla ilgilendiğinizde çocuk sizin için hayatında bir yer ayırıyor. Yani şöyle, siz ona diğer yetişkinlerden farklı ve özel davrandı iseniz çocuk buna asla nankörlük etmiyor, sizi ödüllendiriyor ve hayatında size özel bir yer açıyor. Hıncahınç dolu bir ortamda bile sizinle göz teması kurmanın, konuşmanın yollarını arıyor. Benim fikrimce bu bir yetişkinin yaşayabileceği en samimi ve güzel anlardan biridir. Çünkü çocukla aşırı basit ve temiz bir iletişim kuruyorsunuz. Kişiyi hiç yormuyor. Yönelttiğiniz samimi hislere en az sizinkisi kadar samimi geri dönüşler alıyorsunuz. Ve gerçekten şuna inanıyorum ki, anne- baba olmak Allah'ın insana verdiği çok büyük bir nimet. Çünkü bir çocuğun nasıl davrandığını- davranacağını izlemek inanılmaz keyifli bir iş bir kere. Ayrıca yetişkin bir insan, bir çocuğu adamakıllı izleyip onu anlamaya çalışırsa kendi hayatını çok daha kolaylıkla okuyabilir ve yönlendirebilir. Bir çocuğa doğru yaşamayı öğretirken kendi yanlışlarını rahatlıkla fark edebilir. Çocuklar bir ayna gibi. Allah insana kendi neslini yetiştirebilme imkanını sunmuş. Aynaya baktığınızda ne görüyorsanız yetiştirdiğiniz nesil bundan farklı olmayacak. Ve yetiştirdiğiniz çocuğun davranışlarını izleyerek ve elbette doğru yorumlayarak kendinizi tanıyabilirsiniz. Rabbim ne mükemmel bir düzen kurmuş gerçekten.