İNCELEMEDE Kİ TEK SPOİLER KENDİ ÇOCUKLUĞUNUZ
Çekin yüreğinizin perdelerini usulca güneşi uyandırıyoruz. Çocukluğumuzdan beri kapalı olan o perdelerin tozunu alarak başlıyoruz. İlk olarak ailemizin geçim sıkıntısı yüzünden bize yansıttıklarıyla başlayalım. İyice silelim ayakkabımızın su geçirdiği günleri. Belki de bazen ufak bir tebessüm sebebiydi o ayakkabılar. Şimdi ailelerimizin şiddet uyguladığı o küçük bedeni alın. Sarmalayın. Tüm yaraları iyileştirmeye doğru. Sevgisiz geçirdiğiniz günleri hatırlayın . Ufak bir sevgi göremediğiniz günlerde sevgi için birilerine faydanız dokunsun diye sürekli fedakarlık yaptığınız anları toplayın. Bir kişi elinizi tutmadığınızda içinizdeki dünyaya sığınmalarınızı hatırlayın. Şimdi sıkıca sarılın o çocuğa ve usulca fısıldayın. Tüm olanları affediyorum. Affetmezsem unutamam. Unutamazsam güneşi uyandıramam. Şimdi Yüreğimin Güneşini Uyandırıyorum.
Gece gece ne oluyoruz? Hemen anlatıyorum. 
Şeker Portakalı kitabının ikinci kitabı olan 
Güneşi Uyandıralım bitti. Benim göz yaşlarımda öyle. Ben Şeker Portakalı kitabını 2018 senesinde okudum. O zamanlarda beni baya ağlatmıştı. Şimdi uzun zaman sonra kitabın ikinci serisi olan Güneşi Uyandıralım okudum.
Kitap aslında hayatımızın bir parçası olan çocukluğumuzu anlatıyor. Çoğumuz o anları çok net hatırlamayız. Ama 
José Mauro de Vasconcelos çocukluğumuzdaki tüm duyguları bize tekrar anlatıyor bu kitabıyla. Acımızla var oluyoruz ve acımızla yok oluyoruz sanki.
Kitapta Şeker Portakalı 'ndaki Zeze artık büyümüştür. 13 yaşındaki Zezemiz ailesinin çok kötü olan maddi durumundan dolayı başka bir aileye evlatlık verilir. Ve tabi ki para sadece eğitime çözüm olur. Sevgisiz büyütülen Zeze burada da çocuk değilmiş gibi büyütülüyor.
Hani güzel Türkçemizde bir cümle var. "Çocuktur , yapması normal." O kadar anlamlı bir cümle ki bu aslında. Çocuk o şımarması normal. Çocuk o tabii bir şeyler isteyecek, çocuk o tabii yaramazlık yapacak. İşte bunun gibi cümleler Zeze'ye hiç kullanılmıyor. Zaten maddi durumu kötü bir aileden geldiği için çocuk olma hakkı elinden alınan Zeze bir de ergenlikte bir aile şefkati görmeyince bunun eksikliğini yine biz okurlara anlatıyor.
Şeker Portakalı'nı okuduysan hatırlarsınız. Zeze çok hayalperest bir çocuktu. Bu koskocaman dünya da yine yalnız kalınca o da kendi dünyasından yararlandı.
Kurbağaları sever misiniz? Şahsen ben çok sevimli bulurum. Biraz ürkerim ama tatlıdırlar. Burada Adam ile karşılaşacaksınız. Kurbağa sevmeyenlere bile kendini sevdirecek, yeri gelince gözlerinizi dolduracak ve her zaman Zeze'nin yanında olan Kurbağa dostumuzu sevememek mümkün değil. Zaten o bir yürek kurbağası. Sadece yüreği temiz olanlara uğrar.
Çocuk kitabı olarak diye biliyor toplumda ama kesinlikle katılmıyorum 14 yaş altı bireylerin okumasını tavsiye etmiyorum. Onun dışında herkes okuyabilir ki bence okumalıdır. Çocukluğundan bir sayfa arayanlara ve büyümüş tüm çocuklara. Güneşi uyandırmayı unutmayın.
·
326 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.