Sonunda bitti desem mi demesem mi diye düşünüyorum. Sabah saatlerinde bitti. Akşama kadar ne okudum ben diye düşünüp durdum. Acaba gerçekten bitti mi? Kitabı kapattıktan sonra ters ters bakıp : " Bu kitap beni resmen dövdü. " dedim. :)) O derece etkilendim. Dostoyevski bu kitapta kendi hayatını anlaymış. Gerçek hayatta da babası ile anlaşamazmış. Bunu kitaba öyle bir yansıtmış ki babama günlerdir trip atıyorum :)). Kitapta İvan Dmitri Alyoşa kardeşler Fyodor un çocukları. Smerdyakov da Fyodor un gayri meşru çocuğu. Fyodor kötü bir babadır ya da tüm kötülüklerin babasıdır bir gün öldürülür. Ne yalan söyleyeyim zerre üzülmedim buna. Smerdyakov a da başından beri ısınamamıştım sonunda sebebi belli oldu. :) Fazla kopya vermek yok :) Zosima karakterinin kendi ölümüne dair sözlerinde Dostoyevski adeta bu benim son romanım ben ölüyorum diye bağırıyordu. Kitapta her zaman ki Dostoyevski eleştirisi vardı. Dini kullanarak halkı sömüren çocuklara kötülük yapan hayvanlara işkence eden insanlar karakterler üzerinden güzel bir şekilde eleştirilmiş. Karakterlerin kendi kendinden şüpheye düşmeleri iyi olmalarına rağmen içlerinde kötülük bulup vicdan azabı çekmeleri etkileyiciydi. Kitaba okurken isimleri not alırsanız karıştırmazsınız. Aksi halde bayağı sıkıntı çıkıyor. Karakterler isimler birbirine karışabiliyor :) Kitabı bölümlere ayırıp okursanız daha rahat edersiniz. Kitap gerçekten sabır ve azim istiyor. Aşırı sıkıcı yerleri var. Kitaba başlamadan önce Dostoyevski nin hayatına bir göz atın öyle başlayın. O zaman taşlar daha yerine oturacak. Umarım herkesin beğendiği bir kitap olur :) Tabii ki kitaptaki en beğendiğim sözü paylaşmadan bitirmeyeceğim : " Tanrıya isyan etmiyorum. Sadece dünyasını beğenmiyorum. " Anneme bu cümleyi söylediğimde valla çok iyi demiş dedi :))

Karamazov KardeşlerFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202334,8bin okunma

·

50 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Qumrike