Yazarın basılan ikinci kitabı ve benimde okuduğum ikinci kitabı oluyor. İlk kitabı Orion’u da konu bakımından çok özgün bulmuştum. Aynı şekilde bu kitabında, türünün özgün kurgularından biri olduğunu düşünüyorum. Okumaya başlayana kadar distopya türünde olduğunu bilmiyordum ve bu beni şaşırttı. Yazması zor bir tür bence fakat yazarı yaşına ve tecrübesine rağmen oldukça iyi bir iş çıkarmış Çok başarılı buldum, özellikle son bölümler oldukça iyiydi . Kitabın ilk sayfalarında, evreni size bir perde arkası yazısı olarak anlatıyor ve sonrasında içeri girdiğimizde daha bilinçli bir şekilde devam ediyoruz. Yer yer önemli karakterlerin geçmişlerinde yaşadıklarını ufak perdeler halinde okuyoruz. Onun dışında etkileyici simülasyon sahneleri, yavaş yavaş gelişen bir aşk, dostluklar, ihanetler ve kuklalarla birlikte daha bir çok şeyle sizi içine çeken bir distopik evrene adım atıyoruz. Tek eleştirim; kitabın ortalarında Abent’te geçen kısmın fazla uzun olduğunu düşünüyorum ya da biraz daha olaylı olabilirdi, çünkü bir yerden sonra tekdüze kaldı. Fakat sonrasında beklediğim gelişmelerle birlikte de akıp gitti . Biraz da konusundan bahsedelim. Omm adlı küçük bir ülkede, ülkenin gelişimini sağlayan her türlü girişimde bulunmak yasaktır. Yetenekli olmak yasaktır. Herhangi bir fazla zeka belirtisi görülen kişi anında Omm yetkilileri tarafından yasaklanıp hapse gönderiliyor. Yetişkinler nedense bu sistemi haklı bulurken karşı olanlar genelde gençlerden oluşuyor. İşte bu adaletsizlikten nefret eden ve küçük Miren’in yasaklanmasına sebep olduğu için suçluluk duyan Amber, bir şekilde kendisini bilerek yasaklatır. Yetkililer tarafından götürülürken aynı gün kendisi gibi yasaklanan kişileri gördüğünde şaşırmaya tam fırsat bulamadan yolda başka birileri tarafından kaçırılırlar. Uyandıklarında ise kendilerini Abent adlı yapay bir dünyada kendileri gibi kurtarılan bir çok gencin arasında bulurlar. Burda da bir düzen mevcuttur. En büyük amaç ise gençlerin yaşadığı travmaları atlatmalarını sağlayıp onları gelişmeleri için eğitmektir. Fakat işin ilginç yanı burada bir sene kalmış hiçbir gencin bulunmamasıdır. Aynı koğuşta kalan Amber, Bera, Nilin, Tan, Tanyeli ve Dokuz’un hasretini çektikleri böyle bir dünyada mutlu olmalarının bu kadar basit olması normal midir? İşte bunun cevabını ve sonrasında yaşananları okuyup öğreniyoruz

İpi Kopuk KuklalarAlmina Taner · Martı Yayınları · 2023264 okunma

·

1 artı 1'leme

·

1.087 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Elif Özkan