Serinin son kitabını okuyor olmak sevdiğim bir diziyi bitiriyorum hissi yarattı bende. Biraz hüzünlüyüm... Gerçekten eğlenerek okuduğum bir seri oldu. Fakat Karanlık Harmoni sanırım en az sevdiğimdi üçü arasında... Bazı yerler sayfa sayısı artsın diye yazılmış gibi hissettim niye bilmiyorum. Bunun dışında, kitabın romantizm kısmı çok ağırlıklıydı. Aşk okumayı sevsem bile bu kadarı beni rahatsız edebiliyor çünkü fantastiğin, gizemin, heyecanın arka planda kaldığını hissediyorum. Okumamın asıl sebebi de bunlar olunca, mevcut romantizm seviyesi beni çok mutlu etmedi açıkçası. O bölümler yerine yan karakterlerle ana karakterlerin geçmişlerini okumamız, sıkı dostluklarının oluşumuna detaylı bir şekilde hakim olmamız daha iyi olabilirdi belki. Çünkü Malaki ve Temper'ın bizimkilerle nasıl tanıştığını ve kaç yıldır arkadaş olduklarını bilmek bana gerçek bir dostluğu yansıtmak için yeterli gelmedi maalesef. O yüzden her ne kadar can alıcı bölümlerde işin içinde olsalar da, kendilerini pek sevdiğimi söyleyemeyeceğim... :( Bu serinin bana yaşattığı diğer bir duygu da, heyecanımın bazen kursağımda kalması oldu, söylemezsem içimde kalır. :D İlk kitapta da üçüncü kitapta da yaşadım bunu. Aklıma gelen şok edici şeylerin gerçekleşmesini bekledim, hiçbiri olmadı. Asıl bunun şok edici olması gerekmez mi diyebilirsiniz, anlarım ama beklentisine girdiğim şeylerin kendi adıma, okuduklarımdan daha heyecanlı olduğunu düşündüğüm için, bunun hayal kırıklığını yaşadım... Yine de sayfa 300 civarı ve sonrasında artan tempo, kitabı üst seviyeye taşıdı bence. Buraları okumak inanılmaz keyifliydi. Ve dediğim gibi, genel olarak keyif aldığım bir seriydi. [Gözdem kesinlikle