Kitabın bende yarattığı etkiyi referans alırsam diyebilirim ki bir daha böyle bir kitaba zor rastlarım. Öncelikle Hakan Günday'a teşekkürlerimi sunarım. Ve yazma macerasını yazarın kendi sözleriyle size aktarmayı boynumun borcu bilirim. Şöyle anlatıyor yazarımız: "Defter aldım. Sonra da girdim bir kahveye. Ve yazmaya başladım. İlk defa yazıyordum hayatımda. Ne yazdığımı bile bilmiyordum ne olduğunu bilmiyordum. Yirmi üç yaşındaydım. Ve 'Asansör dördüncü katta durdu.' diye bir cümle yazdım. Muhtemelen gerçek hayattan kaçmaya çalışıyordum. Bu benim ilk gerekçemdi. Çünkü o kadar derdim vardı ki gerçek hayatla." Hakan Günday'ın bahsi geçen romanının ilk sözünü size hatırlatmak isterim. Zira kendisi de hatırlatıyor 'Asansör dördüncü katta durdu.' diye. Bazen hayat içinde olduğumuz asansörü durdurur, üstünde yürüdüğümüz yolu kapatır ve biz başka bir yola yöneliriz. O zaman seçimlerimizi değiştirmek bize zor gelebilir ama hayat belki de bizi ait olduğumuz yola yönlendiriyordur. Şahsım adına bu genellemeyi henüz yapamayacağım ama Hakan Günday için bunu rahatlıkla söyleyebilirim. Umarım bu dediğim bencillik değildir ama iyi ki asansör sizin adınıza dördüncü katta durdu... Genel olarak konusundan bahsetmeyeceğim çünkü belli bir türe yerleştiremiyoruz romanı. Kitap çoğunluğa göre yeraltı edebiyatına dahil olsa da yazar psikolojik macera romanı yazdığını söylüyor. Yazardan daha iyi bilecek değiliz ya. O nedenle ben sizi başka kitaplarda zor bulacağınız, hayatın içinden cımbızla alınıp kitaba yerleştirilmiş alıntılar ile baş başa bırakıyorum. Kitabı okuyacaklara şimdiden keyifli okumalar! "Cehalete geri dönüşün cehaletten çıkmaktan çok daha zor olduğunu, hafızamın rahatsız eden darbeleriyle anlamıştım..." Sf.11 "Hiçbir yere ait olmayanları iyi bilirim. Her yere aitmiş gibi davranırlar." Sf.47 "Sonra alıştım korkmaya. Çok geç alıştım ben yaşamaya." Sf.51 "Ruhumdaki düğümler fazlasıyla sıkı. Kimsenin onları çözecek kadar ince tırnakları yok. Bense çoktan vazgeçtim tırnaklarımı uzatmaktan." Sf.69 "Oksijenin kendisi uyuşturucu. Öyle bağımlısı olmuşuz ki birkaç dakikalık eksikliği öldürüyor..." Sf.128 "Sonra anladım ki nasırlaşmış meğerse ruhum..."Sf.135 "İçimde büyük bir nefret var. Herkese yetecek kadar." Sf.154 "Sorarlarsa, 'Ne iş yaptın bu dünyada?' diye, rahatça verebilirim yanıtını: 'Yalnız kaldım. Kalabildim! Altı milyarın arasına doğdum. Ve hiçbirine çarpmadan geçtim aralarından...'" Sf.272 "Benim vicdanım hiç olmadı ki. Ne sızlıyor böyle içimde?" Sf.268 "Terk ettiklerimi dikiz aynalarında aramak artık acıtmıyordu beni..." Sf. 296 "'Seni anlıyorum' demek büyük bir yalandır. Kocaman bir yalan. Kimse kimseyi anlayamaz ve tanıyamaz bu dünyada..." Sf.194 "Babamdan daha yaşlıydım. Bunu ikimiz de biliyorduk..." Sf.489 "Her şeyi bildiğim için vasiyetimde tek bir cümle olacaktı: Beni yüzüstü gömün. Çünkü yeterince gördüm!" Sf.418 01/06/23

Kinyas ve KayraHakan Günday · Doğan Kitap · 202227k okunma

··

133 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Rᴏꜱᴇᴛᴛᴀ Cᴀʀʟᴇᴛ