Özcan artim: "Bir parça cam parçası..": Bir parça cam parçası.. 11.16 Birgün ellerim cebimde dolaşırken bir cam parçasına denk geldim kaldırdım yerden kendi yansımamı gördüm. Aldım onu evimin içine soktum her güldüğümde onunla güldüm her ağladığımda onunla ağladım kizdigimda avucumda sıktım Zaman geçtikçe o camın benim hayatımda önemli bir yeri olduğuna inandım buna o kadar çok inandım ki ne yapsa ne dese en...

11.16 Birgün ellerim cebimde dolaşırken bir cam parçasına denk geldim kaldırdım yerden kendi yansımamı gördüm. Aldım onu evimin içine soktum her güldüğümde onunla güldüm her ağladığımda onunla ağladım kizdigimda avucumda sıktım Zaman geçtikçe o camın benim hayatımda önemli bir yeri olduğuna inandım buna o kadar çok inandım ki ne yapsa ne dese en değerlimdi... Birgün elime alırken aslında başkasının el izleri bulaştığını fark ettim zamanında başka birinin penceresiymis 03.22 Kızdım kendime kızdım ona niye çıktı ki karşıma neden aldım ki onu yerden.. Öfkemle yere düştü kırıldı toplamaya toparlamaya çalıştım evet geçmişte başkasının penceresi olabilirsin ama şimdi benim evimdesin benim pencerem olmak istermisin toplarken elime camlar girdi canım yandı tekrar denedim tekrar tekrar denedim tekrar kanadı kanadım işin acı tarafı elimin kanamasına değil camın yerde kalmasına içim yanıyordu bu sekilde hayatımın önemli bir sınavına girdim ellerim yara bere içinde ne elim kalem tutacak nede aklım sorulari çözecekti nitekim öyle de oldu sabahlara kadar masmavi gökyüzüne bahara çiçeklere kuşlara denize bakamak için tek yolum olan o yoluda kaybetmiştim ne pencere kalmıştı nede yol yıpranmıştim hayatımın en berbat günlerini yaşadım kendimi cezalandırdım çalışarak çünkü sadece çalışırken bu aşağılık duruma düşmemi unutuyordum resmen dalga geçilmiştim insanların çalıştığı saatin iki katı kadar çalışıyordum uykusuzluktan gözlerim agrimayana kadar dışardaydim sigaraya başlamıştım günde 3 paket içiyordum onlarca kişiye sigara bıraktıran ben.. Aynaya bakamıyordum şimdi diyeceksiniz ki bir cam parçası mı? Evet bir cam parçası beni bu hale getirdi.. günlerce unutmak için sahilde herzamanki taşımda sabahladim sabah ellerime bakardım yaralar iglesmis ama izleri kalıyor yaralarımı kendim sardım izleriyle de yaşarım dedim unutmaya başladım kendi aptaligimdi sonuçta bir camdi dedim ne bekliyorsun Nefret etmeye başladım tüm camlardan tüm canlardan birçok kavga tartışma münakaşa yaşadım bu süreçte hepsi bir cam uğruna dünyada milyonlarca cam varken tüm arkadaşlarım bu kadar abartma o bir cam desede o zamanında benim camımdi özeldi benim ozelimdi ben çok az şeye değer verirdim bundandi yaram bundandi can yanışım bundandi kırılsım oda bunu vazgeçilmezlik olarak zanedecek ki ondandı bu keskinliği can yakışı kırışı kırılmışlığı aylar ayları kovaladı gittikçe duzeldim düzenledim hayatımı kitaplar filimler arkadaşlar gezme yine yeniden Özcan olmuştum derken fiziki bir hastalık baş gösterdi yıllardır çektiğim ama üstünü örtüğüm sırım artık zamanı geldi dedi inanılmaz bir çöküş tekrar baş gösterdi camımın yanımda olmasını diliyordum yaptıkları aklıma geldikçe aptalsın oğlum sen akilanmazsin diyerek kendime sövüyordum... Aylar sonra bir son dakika 04.02 deprem oldu milyonlarca cam kırılmış binlerce can gitmiş işin kötüsü benim camım da orda hiç düşünmeden gidip kaldırdım onu çok kırılmıştı camın canı yanar mı yanıyordu benimde canımdan can gidiyordu cam korkarmi ben soyliyeyim korkar benim camım korkarsa bende korkardım onunla olmaya başladım elime aldım korkuyordum bakmaya yansımama baksaydim hatırladım eski beni yaşadıklarımı görürdüm dalga geçtiğini kandırdığını hatırladım günlerce sadece yanında olmak için onunla kaldım sonra seni seviyorum gibi aslında şu devirde çok klasik ama benim için ilk defa kullanılan cümleyi kurdum yeri geldiğinde oda söyledi yeri geldiğinde gösterdi bende inandım yerden alıp elime koydum gerek geçmişteki özlem olsa gerek çok sevmeye başladım her bunu hissettiğimde söyledim... Camım artık iglesmisti korkmuyordu zamanı gelmişti yine eski penceresinden bahsetmeye canımı yakmaya beni yıkmaya nitekim öyle oldu yıktı o benim camımdı.. canımdı.. prensesimdi.. gittmisti artık kendi değil kendi birçok kere düşmüştü ama bu sefer ben bıraktım onu ama öyle herzamanki gibi narince değil sertçe yere vurdum paramparça oldu paramparça olduk yalın ayakla üzerine bastım çünkü bu benim sucumdu onu sevmiyecektim nede olsa o bir camdı üstelik başkasının penceresi bunu bilseydim yanından geçer giderdim nede osla bir cam şimdi elime aldım cımbızı ayaklarimdaki camları çıkartıyorum içim rahat başım dik ben elimden geleni kanata kanata yaptım dilerim başkasının ellerini ayaklarını kesmez.. PENCERE Pencereyi kapama gök dolabilir içeri sen neyi görebilirsin ıslak bir bulutun ağışını mı Pencereyi kapama kuş dolabilir içeri sen neyi taşıyabilirsin kırık bir dalın yükünü mü Pencereyi aç soluğun çıksın dışarı sen büyütmedin mi ciğerinde onu Kokusu hayatı yıkasın diye Pencereyi aç sesin sarsın dünyayı duyulur elbet ta ötelerden Yürek kendini tanır

70 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özcan artim