Ağbim yirmi yaşında bu vatan için şehit oldu. Siz büyük şehirlerin ışıklı bulvarlarında elinizi kolunuzu sallayarak rahatça yürüyebilin diye o gitti Çukurca'da mayına bastı.Ben yedi yaşındaydım o zaman. Cenaze günü çok güzel bir komando üniforması çektiler üstüme, mavi bereli. Ağlarsam teröristlerin sevineceğini söylediler, tuttum kendimi, hiç ağlamadım. Ağbimi taşıyan cemse önümüzden geçerken dimdik durdum, asker selamını çaktım ay yıldızlı tabuta. Herkes bana baktı o an, sanki şehit olan benmişim gibi sarılıp ağlamaya kalkanlar bile oldu.Çok pis sinirim bozuldu bu duruma."AĞLAMAYIN," diye bağırdım.
Sayfa 89
··
17 görüntüleme
Affet Bizi Şehidim
Önce ülkem dedin
Vazifeden vazifeye koştun.
Önce vatan dedin
Verilen emri sorgulamadın.
Sonunda ölüm var dediler.
Seve seve koştun.
Bizler ki yaşayabiliyorsak huzur içinde
Önce vatan diyenler sayesinde.
Sen sorgulamazken en değerli varlığını
Bizler bakabildik mi geride bıraktıklarına?
Affet bizi şehidim.
Huzurunda saygıyla eğilirim.
Ne desek eksik kalır.
Sen geri dönmeyi düşünmedim.
Bize de seni düşünmek düşer.
Ömer Yaşar
(Bu da şehitlerimize olan duygularım)
İçimden geldiği gibi yazıyorum. Teşekkür ederim.
Şu an kendi çapımda bastırdığım ve ücretsiz olarak sevdiklerime dağıttığım sonrada kıymet bilmedikleri için pişman olduğum 2 kitabım var.
1 . kitabımı tamamen babama ithaf ettiğim, babamın yazmış olduğu şiirlerden, benim şiirlerimden, denemelerimden ve söylenmemiş notlarimdan oluşan "derlemelerim."
2.si ise bir nevi özdeyiş tadında her sayfada 1 tane olacak şekilde yazmış olduğum, 150 adet ve her biri 6 kelimelik aforizmalardan oluşan "Dinç Kafadan Aforizmalar" bunların dışında firsat buldukça hayata dair yazılar yazıyorum. Öyle işte..
Abartılacak bir durum yok. Aslında herkesin yapabileceği ama bir türlü başlayamadığı bazı şeyleri ben bi şekilde başladım diyebilirim.
Emrah beye buradan şunu demek istiyorum. Bilmiyorum okuyabilir mi ama? İnsanın tabii duygularından ve kendiliğinden gerçekleşen duygusal bir dışavurum şeklidir ağlamak. Rahatlayacaksak, rahatlayacaksan usulünce ağlamalı. Ben kitap okurken bile hüngür hüngür ağladığım olmuştur. Bu sonuçta bazı şeylerin birikmesinin ve bazı kaybolan güzel hatiralarimizi hatirlatmasi ve tekrar gerçekleşmeyeceğini düşündüğümüzden ağlıyoruz sanırım. Ayrıca kimse senin ne çektiğini bilemez seni ancak senin durumunda olan birisi anlayabilir. Şehidimizin ve tüm şehitlerimizin mekanı cennet olsun. İnşallah onlara layık nesiller oluruz.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.