Oğuz Atay adına sahte alıntılarla mücadele kılavuzu
⭕ Oğuz Atay adına Sahte Alıntılar derlemesi❗
Not: Alıntıları toplayan ben değilim, alıntıları derleyen kişiler, bizzat araştırma sonucu derlemiştir. Ben sadece teyit amaçlı, bir faydası dokunur umuduyla paylaşıyorum.
Ulaşmayı kolaylaştırmak açısından bio'ma da sabitleyeceğim...
____________________________________
Biliyor musun Olric. Neyi efendimiz? Onunla ne zaman lades oynasak hep o kazandı. Neden efendimiz? Kalbimdeyken nasıl aklımda derdim?
Elimde değil Olric! Ne efendimiz? Elleri Olric, elleri.
Ne zoruma gidiyor biliyor musun Olric? O’na yazdıklarımı o’ndan başka herkes okuyor.
Sevelim mi Olric? Sevmek nedir Efendimiz? Sevmek vazgeçmektir Olric... Vazgeçtiyseniz sevelim Efendimiz.
Saat kaç Olric? Onunla bir ömür olmaya az var efendimiz.
Gözlerim onu arıyor Olric. Gözlerinizde zaten o var efendimiz. Ama elimi atıyorum ve bulamıyorum Olric. Yanaklarınıza doğru süzülmüştür efendimiz. Yanaklarıma Olric. Yanaklarınıza efendimiz.
Benimle savaşma Olric çünkü kazanırsan kaybedersin...
Yağmur yağıyor Olric, ıslanıyor etraf... Ağlasak kimse anlamaz değil mi? Anlamaz efendimiz... Anlasa ne olur? Utanırız efendimiz... Sevmeyi göze alan utanırmıymış Olric?
Sus Olric! Düşünüyorum. Düşünmek ne haddinize efendimiz? Descartes düşündükçe var oluyordu Olric. Descartes düşündükçe var olur, siz düşündükçe yok olursunuz efendimiz.
Olric, bana edilgen bir kelime söyler misin? -Emin misiniz? -Evet Olric. hem de en yakıcı olanını söyle! -Silinmek efendimiz. yeterince edilgen mi? -Fazlasıyla edilgen...
Sen acıyı biriktirmeyi seversin Olric. Sen biriktirmeyi seversin.
Bu yol nereye çıkar Olric? Hiçbir yere efendimiz... Hiçbir yer neresidir Olric?... Doğru yerdir efendimiz... Gidelim mi?... Vardık efendimiz......
Gelir mi dersin Olric? Gelmez, gelemez efendimiz. Neden Olric? Yüreği o kadar büyük sevemez de ondan.
Olric, birini nasıl seviyorduk? Nerden başlıyorduk? İlk önce seviyor muyduk? Yoksa ilk önce güveniyor muyduk? Neyse, çayı nasıl demliyorduk?
Bir dilek hakkım vardı, sonsuzluk diledim Olric. Dilediğiniz gerçek oldu mu efendimiz? Hayır Olric. "S" harfini biraz kısık söylemişim...
Ve bir sabah uyandığımda, o yanımda olsa Olric. Çok mu hayalperestim? Fazlasıyla efendimiz...
"Neden sadece bir hayal ürünüsün Olric? Siz gerçeksiniz de ne oluyor efendimiz."
Hani yarınlar güzel olurmuş diyorlardı Olric, bu yaşadığımız gün de dünün yarını değil mi? Kandırıyorlar efendim kandırıyorlar...
Keşke nedir Olric? Hatalarımız efendimiz. Çok mu hata yaptık Olric? Keşke diyecek kadar efendimiz.
Daha kaç kez ıskalayacağız hayatı Olric? Oklarımız bitene kadar efendim.
Bana uzun bir kelime söyle Olric "Unutmak" efendimiz. Bu kelime yanlız 7 harf Olric. Ama bir ömür sürüyor efendimiz...
Kalbimizi kırdılar Olric. -Kalpte neymiş efendim! Varlığından haberleri var mı ki?
Biliyor musun Olric, benim çok dostum var. -Görüyorum efendim, sırtınızda izler var...
Hayatta üç yanlışım oldu Olric. Ne gibi efendimiz? Tanıdım, inandım, güvendim. Ama bir doğrum oldu. O nedir efendimiz? Sevdim Olric. Fakat sen de bilirsin ki, üç yanlış bir doğruyu götürür...
Aklımdan çıkmıyor olric.. Aklım çıkıyor, o çıkmıyor!
Aşk nedir bilir misin Olric? Nedir efendimiz? Aşk; yanmaktır Olric! Siz hiç yandınız mı efendimiz? Hiç sönmedim ki Olric.
Olric niye her şey ters gidiyor? Efendim onsuz bir şeylerin düz gitmesini beklemeniz hata...
Can çekişmek nasıl bir şey bilir misin Olric. Hayır efendimiz, nasıl bir şey? Ona söyleyebileceğin o kadar şey varken susmaktır Olric.
"Geldi mi peki beklediğin Olric? Beklenenler hiç gelmez efendimiz...''
Ne çok şey biliyor bu insanlar Olric? Herkes işine geleni biliyor efendimiz.
“Gözden uzak olan, gönülden de ırak olur mu efendimiz? Hayır Olric. Yüreğinde yer açıp oraya oturttuğun her kimse, seninle birlikte gider her yere.”
İnsan nedir bilir misin Olric? Nedir efendimiz? Ağaçları kesip onlardan kâğıt yapan sonra da o kağıtlara “Ağaçları koruyunuz!” yazandır.
Mutsuz sanıyorlar bizi Olric. Oysa biz mutsuz değiliz, onlar boş yere bu kadar mutlu.
Susmak nedir Olric? Susmak konuşmamak değildir efendim. İnsan konuşurken bile ölesiye susar. Susalım mı Olric? Susalım efendimiz...
Vazgeçmeli miyim, vazgeçilebilir mi? Vazgeçmeler gidenler içindir efendim, siz sevmelere devam etmelisiniz. O halde sevelim Olric.
Ben ölünce beni onun gamzesine gömün Olric. Siz öldükten sonra gülecekse, külleriniz okyanusa daha çok yakışır efendimiz.
Hiç kimseyi bu kadar beklemedim ben, sen bekledin mi Olric? Bekledim efendimiz. Geldi mi beklediğin Olric? Beklenenler hiç gelemez efendimiz...
Yolun sana tahammül ettiği kadar yolcusun Olric.
Gitmek; aslında "seni sevmeyenleri güldürmeyi göze almaktır".
İnsanlara zor olmuyor mu Olric? -Ne zor olmuyor mu efendimiz? -Her sabah iki yüzlerini yıkamak Olric.
Ne imla, Ne satır arası, Ne paragraf, Boşluk yok Olric. Dopdoluyum.
İnsanlar çok bozdu Olric. Ben bu düzene ayak uyduramıyorum. Bu yüzyıl kusma hissi uyandırıyor...
İnsanlık öldü tabutunu kaldıracak insan bulunamıyor...
"En tehlikeli kelime nedir, Olric?" 'Ama'dır, efendim bana göre." "Neden Olric?" "Önceden söylenen her söylemi veya kelimeyi öldürür. Mesela, seni seviyorum ama... gibi."
Kolundaki yaralar efendim? Tutunurken öyle oldu Olric.. Ya “Yüreğindeki yaralar…” Efendim? Tutulurken öyle oldu Olric..! Peki ya gözlerindeki suskunluk; ne Efendim ? Hiç dokunma...! Sus Olric!... Sustum Efendim…
Güçlü olmak artık beni yoruyor Olric, ki buralarda bilmem, hangi uykunun, hangi köşesinde beklemedeyim hiç gelmeyecek olanı.
İki kadına adamak istiyorum hayatımı. Biri “erkeğim” desin bana, diğeri sadece baba.
Çok şey vardı anlatılacak. O yüzden sustum. Birini söylesem diğeri yarım kalacaktı. Sen duydun mu sustuklarımı?
"Bazılarımız şiirlere tutunuyor, Bazılarımız şarkılara… Bazılarımız filmlere tutunuyor, Bazılarımız kitaplara… Sanırım artık insan, tutunamıyor insana…
İçimden şehirler geçiyor, sen her durakta duruyor, inmiyorsun...
Ölüm değilse bizi ayıran yazık olmuş.
Ne ölmek nefessiz kalmaktır, ne de yaşamak nefes almaktır. Yaşamak; Sevilmeyi hak eden birine yaşamını harcamaktır.
"Bana boş boş oturup duvar izlettiren herkese kırgınım."
Bugün hayal kursam , yarın hayal kırıklarının parçalarını topluyorum...
Ne bileyim işte, gitmek çözüm değil de, insan kaçmanın başka türlüsünü bilmiyor ki...
Son bir şans daha verme, sevgine layık olmayana. Merak etme, aşk yürek işidir ve yüreği olmayanın kalbi kırılmaz nasılsa.
Sessiz olun. Bu dünyada ne zaman bir umut ışığı bulsanız onu söndürmek isteyen birileri olur...
Ağlamayı da bıraktım, sigarayı bırakamadım.Okumayı bıraktım, düşünmeyi bırakamadım...
Ben vedaları sevmem Albayım. Hiç gitmesin insanlar. Hele gelmemek üzere giderlerse, çok üzülürüm Albayım, dayanamam.
Biz çayın yalnızliğa iyi gelen yanını da severiz.
Neden yalnızlıktan şikayetçidir ki insan? Ne yani, mutlu olması için bir sevgiliye mi muhtaçtır her zaman?
Geçmiş aslında hiç geçmezmiş efendim.Hep bir köşede, yerinden çıkmak için geceyi beklermiş.
Yalnızlığı çok seversek, bir gün o da çekip gider mi...?
“Çok yükseğe çıkamam; bende yükseklik korkusu var. Kimseyi yarı yolda bırakamam; bende alçaklık korkusu var.
Hayatta silgim hep kalemimden önce bitti, çünkü kendi doğrularımı yazacağım yerde, tuttum başkalarının yanlışlarını sildim.
Kimseye göstermem üzüntümü. Gündüz gülerim, geceleri yalnız ağlarım.
Provası yok hayatın, Ne yeniden yaşamak mümkün Ne de yaşadıklarını silebilmek.
Zaman her şeyin ilacıysa, fazlası intihara girmez mi?
Sevgili insanlık. Bir çocuk masumiyetiyle bir kez daha elma diyoruz. Ne olur çık artık.
İçimiz ölür, içimizdeki ölmez albayım..
"Sorsan herkes iyidir, falanın içini filan ne bilir."
Umursadığınız insan sizi hayal kırıklığına uğrattığında, insanları önemsemekten vazgeçip yalnızlığı seçiyorsunuz.
Her insanın yaşadığı en az iki hayatı vardır; biri bildiğimiz vitrinlik, diğeri bilmediğimiz derinlik.
Ne zaman hayata tutunmaya çalışsak, hep mahrem yerleri geldi elimize.
"Araya biraz zaman, zamanla biraz boşluk girdi mi; kaldığın yerden devam edemezsin hiçbir an."
Acı insanları yakınlaştırırmış. Hangimiz mutluyuz da bu kadar uzak kaldık birbirimize?
Benim hevesimi küçükken kırdılar albayım, sonra kırık çıkıkçıya götürdüler yanlış kaynadı sonra hayatım boyunca yanlış şeylere heves ettim!!
Biz de unutmuş gibi yaparız... Hiç kırılmamış, ağlamamış gibi...
Yalnızlığına iyi bak, sahip çık. Kaç kişinin emeği var onda kim bilir.
Gel seninle bir daha ağlayalım; yaşanmışlara, yaşanmamışlıklara, bir daha hiç yaşanamayacaklara.
"En kötüsüde ne biliyor musun? İnandığın her şeyin yalandan ibaret olduğunu fark etmek."
Fotoğraf çekilirken nedense kendimizi gülümsemek zorunda hissediyoruz. Yani aslında ona bile mutluluk oyunu oynuyoruz.
Cam kırıklıkları gibidir bazen kelimeler. Ağzına dolar insanın. Sussan acıtır, konuşsan kanatır...
İyi geçinmek, iki kişinin kusursuz olmasıyla değil, birbirlerinin kusurlarını hoş görmesiyle olur.
Artık gelecek planlarımı hayattan gizli yapıyorum. Sanki hayat işini gücünü bırakıp, planlarımı bozmak için her şeyi yapıyor.
"Hep yapması gereken çok şey olduğunu hissedip, hiçbir şey yapmak istemeyen biriydim. İçimde adı boş ukdeler biriktirdim. Dolduracak birini bekledim, kendimden umudu kestikten sonra. Sonra beklemekten de vazgeçtim...
"Yaşar gibi yapmaktan, özlemez gibi yapmaktan, iyiymiş gibi yapmaktan, nefes alıp onu içimde tutmaktan, o nefeste boğulmaktan sıkıldım."
Gönlüm geniş ama odalara yerleşecek insan yok!
Susalım mı Olric? Konuşsanız ne değişecek Efendim? Hiç birşey Olric… Susalım birkez daha Efendim...
Herkes geçer diyor. Geçer mi Efendim ? Herkes ne bilir acımı Olric? Her gün biraz daha acır sonra, biraz daha ve biraz daha. Ama en sonunda ne olur biliyor musun Olric? Geçmez, evet geçmez. Geçti sanırsın ama geçmez.
Sen acıyı biriktirmeyi seversin Olric. Sen biriktirmeyi seversin. Hadi devam et şimdi. Kuru yaprakları, deniz taşlarını, gözyaşını, sorulamamış soruları, senden kalan sesleri, yaşanamamış paylaşılmışlıkları, birlikte harcamak üzere kalbinde biriktirilmiş zamanları, hüznü ve özlemi biriktirmeye.
Tut ki güneş açtı… Papatyalardan taç yapar mı saçlarımıza? Bilinmez Efendimiz… Yıldız kaydığında diler mi bizimle olmayı? Sanmam Efendimiz… – Ben de sanmam… Gidelim Olric… Gidelim Efendimiz...
Ve sevgilim, sana gelince: Eğer bir gün uğrarsan sol göğsümün altındaki kente, hüzünlü bir sesle: ‘Buralar bir zamanlar hep benimdi’ diyeceksin kendine…
•◇•◇•◇•◇•◇•◇•◇•◇•◇•◇•◇•◇•◇•◇•
⭕Aslında "Poyraz Karayel" dizi replikleri olup Oğuz Atay alıntısı diye paylaşılan alıntılar❗
"Ben vedaları sevmem albayım. Hiç gitmesin insanlar. Hele gelmemek üzere giderlerse, çok üzülürüm albayım, dayanamam.”
“Delirmek albayım, delirmek. Kim bilir ne kadar güzeldir. Aklın yok bir kere. Benim başıma ne geldiyse şu aklımdan geldi zaten.”
“Beklemek albayım. Hiç duymayan birine dünyanın en güzel şarkısını söylemek gibi.”
“Aşk albayım. Tüm dünyaya kafa tutarsın da, bir yanak çukurunda diz çöktürür sana.”
“Ne sıkıntım ne derdim olursa olsun albayım, gözlerime baktığı an bulutlara kadar çıkıyordum.”
“Anlamlar Albayım. Bazı kelimelere sığmıyor. Ayrılık mesela… Sevenlerin sınavı diyebilir miyiz?”
“Bedenim bir hayli yorgun, ruhum ise emekliye ayrıldı. Ben bu hayat için fazla ölüyüm albayım.”
“Bilemezsin Albayım bilemezsin. Bizim kaderimiz bu, anlamını bilmediğimiz kelimeleri yaşamak.”
“Ağlamıyorum albayım… Eriyorum. Yavaş yavaş eriyorum… Biraz şansım varsa buhar bile olurum.”
“Bitiyoruz albayım. Doğmakla, ölmek arasında. Bitiyoruz.”
“Kötülük albayım, kötülük. Her insanın içinde var diyorlar.”
“Masallar albayım. Bu dünyada sonu mutlu biten tek şey onlar.”
“Kaybedelim albayım, kaybedelim ama önce kendimizden başlayalım.”
“İnsana yürümeyi öğretiyorlar. Ama kimse yolu göstermiyor be albayım.”
“Dünya çirkin, biz güzeliz albayım biz.”
“Bu acılar bir türlü geçmiyor be albayım.”
Gençliğimi çaldılar albayım, gençliğimi çaldılar!
“Ben konuştukça değil Albayım, ben yaşadıkça batıyorum. Beni o bataktan çekecek tek şey de 'taze, yeni bitmiş bir dal sevgi' sadece.”
“Gelecek şeylerden ümidimiz yok albayım, ama o gemi bir gün gelecek!”
“Ah be albayım, neden bu kadar acımasız olur insanoğlu?”
“Unutmadık albayım, vazgeçtik.”
“Çok affedersiniz ama albayım, ben böyle yaşamak bilmiyorum.”
“Velhasıl kelam, ziyadesiyle tükeniyoruz albayım.”
“Kadınlar albayım, kadınlar… Ben onları çok kıskanıyorum ya… Sevdi mi tam seviyorlar, Nefret edince tam ediyorlar. Hiçbir şeyi eksik yapmıyorlar!”
“Biz nereye baksak orası karardı albayım. Göğe baktık ay kayboldu, yıldızlar düştü…”
“Mutluluk albayım, mutluluk onun avuç içlerindeydi.”
___________________________________
Dipnot: Eğer bu alıntılar arasında gerçek olanı (kitaplarda rastladıklarınız) varsa sayfa sayısıyla beraber benimle paylaşmanızı rica ediyorum... Teşekkürler :)
··
3 plus 1
·3,518 views
Bu sahte alıntılardan yeni kitap olur bence :D
Bu yorum görüntülenemiyor
Belki de sırf şu sahte paylaşımlar yüzünden,yıllardır;Oğuz Atay okumuyorum,okumak istemiyorum ve okumayı düşünmüyorum bile.
Oğuz Atay kolay anlaşılır bir yazar değil. Ve bu sahte alıntılardaki gibi aşk acısı falan da çekmiyor :D
Dostoyevski seviyorsanız kesinlikle Atayı da seveceksiniz. Yerli Dostoyevski derler ona :))
4 next answer
Yeni bir karar verdim... Oğuz Atay adına paylaşılan sahte alıntıları beğenen herkesi takipten çıkacağım artık. 1K'da hayatta kalma kılavuzu tavsiye no:1 (:
ya okumadım ama eğer oğuz ataydan alıntı paylaşmak istersem buraya bakarım kesinlikle🫶🏻🫶🏻
Nedense sahte alıntılar daha çok beğeni alıyor :) İşin başka yönü de bir kitabı okumadan alıntı paylaşmak yazarlara yapılan en büyük saygısızlıktır bence.
Kesinlikle katılıyorum...
Amaç beğeni toplamak ego tatmini yapmak galiba. Yazarı düşünen yok 😕
Bir an hiç bitmeyecek sandım😯
Kitabı okumadığım için hakkında pek bir bilgim yok ama daha önceden de böyle bir ileti paylaşılmıştı diye hatırlıyorum. Umarım yararlı olur:)
Evet farklı bir kaç ileti görmüştüm ben de onları bir araya topladım :)
1 next answer
Şu ana kadar tutunamayanlardan gerçek bir alıntı görmediğimi keşfettim
Bswhsbjwhwjs öyle dime be🥲
Ben ne güne duruyorum 🙃
Bende tutunamayanlar kitabını okurken böyle cümleler okumadığım için sayfa mı atladım diye düşünüyodum bu kadar sahtelik de fazla☹
Çok fazla... ben de ilk okumamda hayal kırıklığına uğramıştım bsjwbshw
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.