Bu uçsuz bucaksız uzamların ebedi sessizliği beni ürkütüyor.Yer ufacık bir atom zerresi. Pascal,derin bir düşünürdür ve kullandığı dilin yüksek kalitesini,düşüncesindeki kuvvet ve derinliğine borçludur. Yaşıyorsun,diyor ona; fakat nasıl yaşamak gerektiğini kendi kendine soruyorsun.Bütün çabalarına rağmen aklın buna cevap vermediğini görüyorsun.Daha matematiğin tarif ettiği mekan sonsuzluğunu anlamaktan aciz olan akıl,iyilik ve mutluluk sonsuzluğunu anlamak iddiasına nasıl gelişebilir.Allah ise “ne sınırlarını ne de parçaları olmadığından anlaşılması mümkün olmayan bir sonsuzluktur.Bizimle hiçbir bağı yoktur.Dolayısıyla biz onun ne varlığı ne de özü hakkında hüküm veremeyiz.” Bir yönde karar vermek bir tarafı seçmektir. Acaba bir insan kendi haline bırakılırsa tatmin edebilir mi?İnsanların duyuları ve icat ettiği aletler kusurludur.Sahip olmakla övündüğü akıl evreni kavramaktan acizdir.Ayrıca akıl bir çok yanılsamanın elinde oyuncaktır;imgelemin serapları karşısında daima,aldanır,bencilliğin çeşitli görünüşlerine kapılır,edindiği bilgiler tutkuların etkisiyle bulanık hal alır. Ruhu tutkuların esaretinden kurtarmak için akla başvurmak yeterlidir. Kurtuluş kendi elimizdedir. Küçüklükteki sonsuz daha az görünürdür. Biz bir şeyiz fakar herşey değiliz.Sesin aşırılığı kulağı fazla incitir;fazla ışık göz kamaştırır,aşırı uzaklık ile aşırı yakınlık görmeyr engel olur.Konuşmanın çok uzun yada kısa oluşu anlamayı zorlaştırır;aşırı hakilar bizi şaşırtır.İyiliğin fazlası incitir.Kısacası son sınıra varan şeyler,bizim için sanki yoktur,zira onlara göre yaratılmış değiliz.Zihin doğası gereği inanır,doğası gereği sever. Biz bir şeyi elde etmeyi değil, o şeyin peşinde koşmayı seviyoruz. Hayat denen komedi ne kadar güzel geçerse geçsin sonu kanlı biter.Baş üzerine bir avuç toprak atılır. İnsanın en son nasibi işte budur. Blaise PASCAL/ Düşünceler 105 sayfa / Fol yayınları

DüşüncelerBlaise Pascal · Fol Kitap · 2019522 okunma

·

31 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Lâyetezelzel…