Parlak bir dönemde karanlıklar içinde mücadele etmiş İmam-ı Azam Ebu Hanife... Biz onu doğunun batının fakihi olarak tanır, ilmi meziyetlerinden ötürü yâd ederiz fakat atladığımız ve onun en önemli bir meziyeti ; zalimin karşısında bu bir hükümdar dahi olsa sen zalimsin yaptığın zulümdür demesi olmuş. Algılarımızı değiştirelim lütfen büyük insanların hayatlarını okuyup araştıralım neden Rabbi onu bu kadar yükseltti Allah katinda yükselmeye aracı olan en mühim mesle neydi ki .. yalnızca bir mezhep kurucusu ve fakih değil aynı zamanda bir dava adamıdır kendisi. Bütün bir hayatı çile ile aşk ile geçen bir âlim.. Tek başına kendisine dost görünenlerle mücadele etti. Allah resulünün taş toprak ile değil ruhlara dokunup kalpleri imar ettiği memleketlerde kalpleri ihmal edip saray ve şatafatın imarcıları ile mücadele etti.. Ne büyük bir yalnızlık saray ve saltanatın içinde bir dava adamı.. Numan bin. Sabit hem çok heybetli mert hem de merhamet ve tevazu kokan bir misk .. Allah uğrunda dolu dolu bir hayat yaşadı ve o hayat şimdi hâlâ yaşıyor .. O Rabbini sevdi davasını sevdi peygamberini sevdi her şey senin için Rabbim dedi .. Uğrunda sevdiği Rabbi onun hayatını yaşattı, yaşatıyor.. İslam Tarihi'ndeki şahsiyetlerin, özellikle böylesine büyük şahsiyetlerin sıkıcı biyografiler yerine bu tarz romanlarla anlatılması çok daha makul. Sinan Yağmur Hocam da bunu en iyi şekilde yapanlardan birisi. Kalemine, yüreğine sağlık diyorum. Herkese iyi okumalar.✿ "İnsan sonsuza kadar muhacirdir. Değil midir ki, her yolun sonu Allaha çıkıyor," diye mırıldandı. Dudaklarından şu âyet düşerken secdedeki vücudu da sağa doğru düşmüştü. "Ben Rabbime doğru yürüyen bir muhacirim. O, güçlü ve üstün olandır, hüküm ve hikmet sahibidir." (Ankebut / 26)

İmam-ı Azam Ebu HanifeSinan Yağmur · Kapı Yayınları · 2019358 okunma

·

216 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Papatya Hanım