DOĞUM
Abdullah’ın mahzun dulu Âmine,
Erdi gâyelerin gâye demine.
Diyor ki: «Çekmedim tek lâhza sancı;
Birden bir sesleniş duydum, yakıcı:
Âmine, ne güzel hâl oldu sana!
Gebesin, Varlığın Nuru insana!
Arkamı sığadı bir beyaz kanat;
Ve şerbet sundular; cennetten bir tad.
Silindi içimden korku ve tasa...
Sanki doldurmuşlar göğü bir tasa,
Döküyorlar, güneş güneş tepemden.
·
82 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.