Resûl-i Ekrem Efendimiz göz değmesi hakkında şöyle buyurmuştur:
"Göz değmesi (nazar) bir gerçektir."
"Eğer kaderi geçecek bir şey olsaydı, göz değmesi (nazar) kaderi geçerdi.”
Ashâb-ı kirâmdan Ebû Saîd elHudrî radıyallahu anhın haber verdiğine göre peygamber Efendimiz cinlerden ve göz değmesinden Allah'a sığınırdı. Muavvizeteyn (Kul eûzü birabbi'l felak ve kul eûzü birabbi'n-nâs) sûreleri nâzil olunca
Muavvizeteyn ile Allah'a sığınmaya başladı ve okuduğu diğer duâları bıraktı.
Şu âyet-i kerîme de göz değmesinin ne kadar zararlı olduğunu göstermektedir:
"Kur'an'ı işittiklerinde, o kâfirler neredeyse seni haset ve düşmanlıklarından dolayı
gözleriyle yıkacaklardı."